F1.Τίτλοι και σημειολογία

[Stathis]

Πάνω στο τελευταίο podium της φετινής σεζόν της F1, στην Yas Marina του Abu Dhabi, βρίσκονταν τρεις παγκόσμιοι πρωταθλητές. Στο πιο ψηλό το σκαλοπάτι, εκείνος που λίγες στιγμές νωρίτερα είχε στεφθεί, ο οποίος είναι και ο ηλικιακά νεότερος στην ιστορία του θεσμού. Δεξιά του ο τέως, αριστερά ο πρώην. Ο τέως, που ήρθε με τον άσσο στην νέα του ομάδα, δεν κατάφερε να κάνει το repeat καθώς έχασε και μαθηματικά τις ελπίδες του από τον προηγούμενο αγώνα, ενώ ο πρώην θα περιμένει τουλάχιστον άλλη μια χρονιά ώστε να προσπαθήσει να τους διπλασιάσει.

Αν μάλιστα πάμε ακόμα ένα χρόνο πιο πίσω, ο τιτλούχος του 2007, πάλευε στις ειδικές της Ουαλίας να τερματίσει την C4 στην 8η θέση μπροστά από το Subaru του Ostberg σπαταλώντας τα τελευταία αποθέματα ενός μεγάλου ταλέντου. Έτσι, ο S. Vettel, ένας νέος 23 χρόνων, στην ηλικία που τα περισσότερα παιδιά του πλανήτη ολοκληρώνουν τις σπουδές τους, ανέβηκε στην κορφή ενός τόσο ανταγωνιστικού, τόσο σκληρού και συχνά τόσο απάνθρωπου σπορ όσο και η F1. Μετά από μια έντονη χρονιά, με ιδιαίτερα υψηλό συναγωνισμό, ο Sebastian υποδέχτηκε την επιτυχία του κλαίγοντας από συγκίνηση, ισορροπώντας ανάμεσα στην νεανική του φύση και τα αντρικά του κατορθώματα.

Αν συνυπολογίσουμε τον τίτλο του 2006 που είχε κατακτήσει ο Fernando Alonso έχουμε πέντε διαφορετικούς πρωταθλητές τα τελευταία πέντε χρόνια και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι έως τον προτελευταίο αγώνα του 2010 υπήρχαν επίσης πέντε διεκδικητές, αποδεικνύει το πόσο λαμπρή, αγωνιστικά, περίοδο διανύει, η F1.

Καθώς αναφέραμε το όνομα του Ισπανού όμως, αναμφίβολα ήταν εκείνος που αναχώρησε από την πίστα με την μεγαλύτερη απογοήτευση, με την πιο βαθιά οδύνη. Όχι μόνον διότι απολάμβανε μιας απόστασης επτά πόντων, όχι μόνον διότι εκκίνησε από την τρίτη θέση αλλά κυρίως διότι είναι ένας πιλότος εγνωσμένης αξίας, μαχητικός, νικητής. Ήταν το φαβορί. Η εικόνα του αποκαμωμένου ηθικά, μικρόσωμου πρωταγωνιστή που μετά το πέρας του αγώνα προσπαθούσε να καταλάβει τι είχε συμβεί δεχόμενος την υποστήριξη της ομάδας τους ήταν αποκαλυπτική. Ο don Fernando είχε καταρρεύσει και μαζί του οι εκατομμύρια tifosi. Το γεγονός ότι το μονοθέσιό του ήταν, κατά πως λένε εκείνοι που γνωρίζουν, κατώτερο του Γερμανού στη συνείδηση του πεισματάρη Ισπανού δεν λέει απολύτως τίποτα. Όταν πηγαίνεις, στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς με μια πολύ καλή προοπτική για τον τρίτο σου τίτλο, τον πρώτο με τη Scuderia και δεν τα καταφέρνεις είναι μεγάλη η οδύνη.

Είναι πολύ βαρύ το φορτίο και η απόσταση που χωρίζει τον θρίαμβο από την αποτυχία ελάχιστη. Ο Fernando από το Oviedo καλείται το 2011 να ανακάμψει και να ξαναδείξει ότι αξίζει το κάθε τι που επιτύχει στο χώρο και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει το corazόn να το πράξει.



Ο Vettel από την μεριά του είναι μόλις ο δεύτερος Γερμανός που κερδίζει τίτλο στην F1. Σχεδόν τον άγγιξε ο Wolfgang von Trips το Ά61, αλλά ο θάνατος του στη Monza τον Σεπτέμβρη, έκανε τους Γερμανούς, ενωμένους πια, να περιμένουν αλλά 33 χρόνια για να δουν το Schumacher να αναβαίνει στην κορφή. Άλωσε το χώρο από το Ά94 έως το 2005 ο Michael αποζημιώνοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την αναμονή των συμπατριωτών του.

Σήμερα πια, ο πρωταθλητής Γερμανός έρχεται μέσα από άλλο ένα ιστορικό, επιχειρηματικού και αθλητικού περιεχομένου, Anschluss που πέρα της σημερινής κυρίαρχης θέσης του, αισιοδοξεί ότι εκεί θα το επαναλάβει.

Δεν θα είναι εύκολο, καθώς θα έχει να αντιμετωπίσει το πείσμα του Fernando, τι δίψα του Hamilton και γιατί όχι τις επιθυμίες του Button, αλλά και την τελευταία ευκαιρία του μεσήλικα συμπατριώτη του να πετύχει το ακατόρθωτο, καθώς και το απωθημένο του, αδικημένου ίσως, team mate του να κάνει την υπέρβαση. Πολλοί τιτλούχοι και ακόμα περισσότεροι υποψήφιοι θα στριμώχνονται του χρόνου στο grid,

Στο σημείο αυτό όμως, να θέσουμε και το θέμα της πολιτικής που δηλώνει ότι εφάρμοσε η ομάδα, την πρωτόγνωρη στρατηγική των ίσων αποστάσεων. Στη Βραζιλία, έσωσε την παρτίδα με το πρωτάθλημα κατασκευαστών και πάνω στο νήμα έκανε το sweep, ανατρέποντας τα προγνωστικά. Το αποτέλεσμα δικαιώνει τις επιλογές τους, αν και θα μπορούσαν να είχαν «καθαρίσει» από το τέλος του καλοκαιριού, αν δεν άφηναν τους πιλότους του να συγκρούονται μεταξύ τους (Κων/πολη), σαν έφηβους με kart. Επιβλήθηκαν όμως, απέναντι σε δύο μεγαλύτερες, ιστορικότερες ομάδες, απέναντι σε τρεις πρωταθλητές και στα τέσσερα πρωταθλήματά τους. Δικαιώνονται συνεπώς και συγχαρητήρια. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν θα ακολουθήσουν και του χρόνου την ίδια τακτική, στην πράξη βεβαίως. Προς το παρόν θα πιούμε ένα red bull στην υγεία των πρωταθλητών.

Στον αντίποδα, η θρυλική Scuderia, όχι μόνον δεν έκανε τον Alonso για τρίτη φορά παγκόσμιο, αλλά έχασε και τη δεύτερη θέση του Κατασκευαστών από τους Άγγλους ενώι ο Kimi παίρνει την εκδίκηση του παίζοντας στον άλλο θεσμό, (που τόσο υποφέρει) καθισμένος στα 17 μμύρια της ευγενούς χορηγίας της Santander.

Είναι σκληρό, αλλά έτσι είναι ο κόσμος μας. Σκληρός. Και η F1 σκληρότερη…

Ν.Σ.Ζ.

https://www.tellingstories.gr