τα σαραντάχρονα των "τροχών"

[Stathis]

Είναι μεγάλη υπόθεση η αυτογνωσία. Το διαπίστωσα και «υπηρεσιακώς» ξεφυλλίζοντας το επετειακό τεύχος των 4 τροχών για τα 40χρονα τους.

ΚατΆ αρχήν να εκφραστεί σεβασμός για αυτό το μοναδικό, από κάθε άποψη, εκδοτικό σχολείο. Το γεγονός ότι επιζεί στην εμπορική κορυφή επί έτη τεσσαράκοντα αποδεικνύει το μέτρο της προσπάθειας. Για όσους γεννήθηκαν τη δεκαετία του Ά50 και γοητεύτηκαν από τον αυτοκίνητο κόσμο οι «τροχοί» ήταν το πιο ενδιαφέρον όχημα που τους κύλησε τις ρόδες του στην εποχή της νιότης τους. Για όσους πέρασαν το κατώφλι του αναγνώστη και βρέθηκαν πίσω από τη βιτρίνα, η υπόθεση είχε ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον.

Το επετειακό τεύχος, χαρακτηριζόμενο στη εκδοτική argot, κυρίως λόγω διαστάσεων, και ως «τούβλο», μαρτυρά την πάλη για ισορροπία ανάμεσα στην αναίδεια του νεόπλουτου και την αγωνία του νεόπτωχου.

Συγκρατώ μια πρόταση του ιδρυτή, από το πρώτο του editorial, εκείνον τον Οκτώβριο του Ά70:

«Δεν είμαστε συγκρότημα, οργανισμός, οικοδόμημα, φρούριο απόρθητο. Δεν είμαστε πλούσιοι! Και δεν έχουμε καμιά απολύτως διάθεσι να γίνουμε πλούσιοι»

Το τι μεσολάβησε και έγιναν τα ανάποδα έχει να κάνει με το κομμάτι πίσω από τη βιτρίνα. Για το τι επίσης μεσολάβησε και οι εκατομμύρια μετοχές του «ομίλου» κατρακύλησαν από τις 21.000 Δρχ. της ανοίξεως του 2000 στα 0,3 ¤ λίγα χρόνια αργότερα υπάρχει ερμηνεία, πέρα από τη βολική θεωρία των κακών και μοχθηρών managers. Τι μεσολάβησε τέλος, και το «κάστρο» έπεσε στα χέρια του «μισητού» lifestyle δεν είναι μυστικό. Μόνο που το lifestyle τους διέσωσε από πολύ χειρότερα.

Είναι γνωστό ότι το χάδι της αλήθειας είναι πικρό, οδυνηρό και το πρόσωπό της συχνά αποκρουστικό για να την κοιτάξεις κατάματα.

Τώρα, επειδή τίθεται και θέμα επιβίωσης, η διγλωσσία είναι πέρα από εμφανής. Μετατρέπεται σε modus viventi. Ο μεν ιδρυτής, υψώνοντας ενίοτε τον μέσο ποζάρει και κραυγάζει , ο δε αναπληρωτής, με τη γνωστή σαφήνεια και ευθύτητα που διακρίνουν τα κείμενά του προτιμά να σημειώνει στο επετειακό (σ.34): «Ελπίζουμε να μην απογοητεύσαμε τον Αντώνη Λυμπέρη, που επένδυσε στην ιστορία, στην ποιότητα και στον επαγγελματισμό των Τ.Ε.»

Η λέξη επαγγελματισμός είναι συνήθως ο πιο συμπαγής λίθος σε πολλά ιδεολογικά οικοδομήματα. Στο δικό τους ήταν κάτι παραπάνω. Αυτό όμως που συχνά έδειξαν να λησμονούν, είναι ότι η Κιβωτός ήταν έργο ερασιτέχνη, ενώ ο αβύθιστος Τιτανικός ήταν έργο των κορυφαίων επαγγελματιών της εποχής.

Καλή μας μέρα και Καλή μας τύχη.


Νικόλας Σ. Ζαλμάς
www.tellingstories.gr

[Stathis]

δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο με το νικολα...

ειδικα στο:

«Δεν είμαστε συγκρότημα, οργανισμός, οικοδόμημα, φρούριο απόρθητο. Δεν είμαστε πλούσιοι! Και δεν έχουμε καμιά απολύτως διάθεσι να γίνουμε πλούσιοι»

Το τι μεσολάβησε και έγιναν τα ανάποδα έχει να κάνει με το κομμάτι πίσω από τη βιτρίνα. Για το τι επίσης μεσολάβησε και οι εκατομμύρια μετοχές του «ομίλου» κατρακύλησαν από τις 21.000 Δρχ. της ανοίξεως του 2000 στα 0,3 ¤ λίγα χρόνια αργότερα υπάρχει ερμηνεία, πέρα από τη βολική θεωρία των κακών και μοχθηρών managers. Τι μεσολάβησε τέλος, και το «κάστρο» έπεσε στα χέρια του «μισητού» lifestyle δεν είναι μυστικό. Μόνο που το lifestyle τους διέσωσε από πολύ χειρότερα.

Είναι γνωστό ότι το χάδι της αλήθειας είναι πικρό, οδυνηρό και το πρόσωπό της συχνά αποκρουστικό για να την κοιτάξεις κατάματα.

δε νομιζω οτι μπορω σχολιασω κατι αλλο...

προς το παρον μια φωτο του εξωφυλλου του επετειακου τευχους και θα επανελθω...

[Nikos]

Για πες.....για πες.....νομιζω θα εχεις να πεις πολλα ενδιαφεροντα πραγματα...
(εχει μεσα κι'ενα μικρο αλλα ουσιαστικο αφιερωμα στο group B που μ'άρεσε )

[Stamatis]

Δεν μπορώ να σχολιάσω το τεύχος αυτό καθ αυτό.
Το αγόρασα, το έβγαλα απο το σελοφάν, αλλά χάθηκα ανάμεσα σε διαφημισεις για ρολόγια, καζίνο και διάφορα άλλα.
Επειτειακό για εμένα σημαίνει κάτι που δίνεις στον αναγνώστη να θυμάται, όχι 500 σελίδες "αρπαχτής".

Αυτά.

[gant]

Επειδή έχω όλα τα τεύχη απ τον οκτώβρη του 1978, μου έχει γίνει φετίχ πλέον η αγορά τους κάθε μήνα.
Δεν είναι σε θέση να γνωρίζω απόψεις και καταστάσεις, εσύ Στάθη σίγουρα γνωρίζεις πολλά περισσότερα.
Στην ουσία τώρα. Σε εποχές που δεν υπήρχε σοβαρός ειδικός τύπος, έμαθα πολλά για αυτό που λέγεται αυτοκίνητο. Το "οδηγώντας" δε του Καββαθά ένα μεγάλο λεξικό, τουλάχιστον για την εποχή του.
Όσο για τον ίδιο προσωπικά, έχω να αναγνωρίσω τις κατά καιρούς ιδέες του αλλά και τις όποιες προσπάθειες του για καινοτόμα πράγματα.

[Stathis]

προς το παρον παρε το εντιτοριαλ του πρωτου τευχους νικο και αν θελεις σχολιασε εσυ απο την πλευρα του παρατηρητη τη διακυρηξη και τη μετεπειτα πορεια, εως σημερα...

Στο πρώτο τεύχος πάντα συνηθίζεται: να γράφει ο υπεύθυνος λίγες λέξεις για το σκοπό και τους στόχους του εντύπου. Tο βλέπουμε χρόνια και δε θα μπορούσαμε νΆ αποτελέσουμε εξαίρεση. Διότι έχουμε σκοπούς και στόχους. Όπως όλοι οι άνθρωποι, που θέλουν να κάνουν κάτι στη ζωή τους. Mόνο που οι δικοί μας σκοποί και στόχοι είναι άμεσα συνδεδεμένοι με τους δικούς σας. Kαι δε θα κάνουμε τίποτα στη ζωή μας, αν οι δικοί μας και οι δικοί σας δε συναντηθούν. Δεν είναι μια προσπάθεια πλάγιας προσελκύσεως αυτό, που λέμε. Θέλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς μαζί σας απΆ την πρώτη στιγμή.Όπως πάντα προσπαθούμε να είμαστε. Aν επιτύχουμε, αν σεις μας πιστέψετε και μας υποστηρίξετε με τις δέκα σας δραχμές, θα κρατηθούμε. Aν όχι, θα μας εξαφανίσουν. Oι «4TPOXOI» δεν είναι ένα ακόμη αυτοκινηστικό περιοδικό. Eίναι μια σ τ έ γ η. Mια ιδέα, μια αγάπη παλιά. Ένα κάστρο, αν θέλετε, που χτίσαμε για να γλιτώσουμε.
AπΆ τα συμφέροντα, τις διαβολιές, τις πνιχτές κουβέντες. Στο κάστρο αυτό ζουν πέντε άνθρωποι -εμείς- και πρόκειται να έλθετε κι εσείς. Δε σας υποσχόμεθα τον ουρανό. Δεν μπορούμε να τον έχουμε. Δε σας υποσχόμεθα ότι οι «4TPOXOI» θα έχουν 1.500 έγχρωμες σελίδες σε κάθε τους έκδοση.
Δε σας υποσχόμεθα καν ότι θα έχουν έγχρωμες σελίδες. Kι αυτό όχι, γιατί δε θέλουμε να σας δώσουμε, αλλά γιατί δεν έχουμε τα μέσα.
Δεν είμαστε «συγκρότημα», οργανισμός, οικοδόμημα, φρούριο απόρθητο.
Δεν είμαστε πλούσιοι!
Kαι δεν έχουμε καμιά απολύτως διάθεση να γίνουμε πλούσιοι.
Σας υποσχόμεθα όμως μερικά πράγματα.
Σας υποσχόμεθα ότι θα είμαστε αντικειμενικοί.
Ότι θα γράψουμε για τΆ αυτοκίνητα, τις μηχανές κάθε είδους και τον κόσμο τους, έχοντας στην άκρη της πένας μας μιά πείρα 12 ετών και μια ανόητη -όπως μας είπαν- συναίσθηση ευθύνης απέναντί σας.
Σας υποσχόμεθα ότι οι «4TPOXOI» θα είναι ένα περιοδικό, που θα γράφεται από την αρχή μέχρι το τέλος με ένα και μόνο σκοπό:
Πως να ικανοποιήσει εσάς.
Ξέρουμε ότι θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα. Ξέρουμε ότι ο πόλεμος εναντίον μας θα ξεσπάσει -και ήδη ξέσπασε- άγριος.
Bλέπετε, σε κανένα δεν αρέσει η αλήθεια.
Δεν ξέρουμε αν θΆ αντέξουμε, διότι δεν ξέρουμε εάν σ ε ι ς θα φτιάξετε τα θεμέλιά μας.
Kάνουμε όμως σκέψεις. Kαι στις σκέψεις μας υπάρχει η πιθανότης ότι Σ ε ι ς θα βοηθήσετε.
Ποιοί είστε Σεις;
Θα σας πούμε αμέσως.
Σεις είσθε εκείνοι, που έγραψαν απΆ όλα τα μέρη της χώρας μΆ ένα τρόπο έξυπνο, ερευνητικό και ανήσυχο.
Σεις είσθε εκείνοι, που απορήσατε με το θαυμαστό κόσμο που βρέθηκε εμπρός στα μάτια σας και θελήσατε να μάθετε περισσότερα.
Eίσθε ο αναγνώστης από τη Θεσσαλονίκη, που έστειλε το Nτοκουμέντο, ο γιατρός που μας έγραψε ευχαριστώντας για μια συμβουλή μας, ο αναγνώστης που μας επετέθη, όταν κάναμε την ανοησία μας. Ίσως να είμαστε αδιόρθωτα ρομαντικοί και να μη βλέπουμε την πραγματικότητα.
Στα συρτάρια μας όμως υπάρχουν 5.500 γράμματα και στο μυαλό μας δεκάδες τηλεφωνήματα.
Eπομένως Σεις υπάρχετε. Kαι για σας φτιάξαμε τους «4TPOXOYΣ».
Φυσικά, δε θα ισχυρισθούμε ότι είμαστε ιεραπόστολοι. Δε θα πούμε ότι το περιοδικό αυτό έγινε για να προσφέρει μόνο μια κοινωνική υπηρεσία!
Aυτό θα ήταν προσβολή στη νοημοσύνη σας.
Έγινε, διότι αυτό ξέρουμε να κάνουμε καλύτερα από κάθε άλλο.
Έγινε, διότι απΆ τους 4TPOXOYΣ περιμένουμε να ζήσουμε.
Έγινε, όμως και διότι αγαπάμε τΆ αυτοκίνητα και το έχουμε αποδείξει.
Διότι ξέρουμε τΆ αυτοκίνητα κι αυτό το έχουμε αποδείξει.
Έγινε διότι, όπως είπαμε, φτιάξαμε ένα κάστρο.
Θα πολεμήσουμε να το κρατήσουμε.
Nα μην αλωθεί από τους βαρβάρους.
Aν γκρεμιστεί, τότε γκρεμίστηκε ένα όνειρο, και είναι γνωστό ότι πολλά όνειρα γκρεμίζονται στην εποχή μας.
Mπορεί να έλθη μια μέρα που οι «4TPOXOI» θα έχουν 25.000 αναγνώστες.
Ή μια άλλη, που θα έχουν πέντε.
Δεν μπορούμε να ξέρουμε.
Πειράζει, όμως, αν ελπίζουμε για το καλύτερο;

[Kostas_1]

Εχω σταματησει να αγοραζω τους 4Τ εδω και πολυ καιρο.
Καποτε ηταν το αγαπημενο μου περιοδικό.
Μετά την "αλλοτρίωση" (αλλα και λιγο πριν θα έλεγα), σταματησε να με έλκει.

Αναγνωριζω τα σημεια των καιρων και την διαρκη αναγκη για επιβιωση, και μια και άλλαξε και η κοινωνία μας, αντιλαμβανομαι τους λόγους της μετάλλαξης. Απλά εμενα δεν με αντιπροσωπεύει αυτό το ειδος των περιοδικών στο οποίο ενταχθηκαν και οι 4Τ.

Παντως για να πω την αληθεια, φαίνονταν το πράγμα απο πιο παλια.
Η "προσφυγή στην αυθεντία", ο αλαζονικός σχολιασμός, κλπ κλπ

[VanVIC]

Ότι και να είναι πλέον το συγκεκριμένο περιοδικό (σε άλλους αρέσει, σε άλλους όχι), δεν παύει να είναι το μέσο που ως έφηβος, μέσα απο τις σελίδες του "ταξίδευα" και ονειρευόμουν...
Ήμουν μικρός τότε και όλα έδειχναν "μεγάλα" και "άπιαστα".
Τότε τα 120 άλογα μιας Veloce φάνταζαν "τρελά γκάζια" και τώρα λέμε ότι και τα τριπλάσια δεν είναι αρκετά.

Τέσπα για μένα το συγκεκριμένο έντυπο σημαίνει πολλά και σέβομαι την ιστορία του.
Ας τα εκατοστήσει !

[Moufas E46]

Δεν μπορώ να σχολιάσω το τεύχος αυτό καθ αυτό.
Το αγόρασα, το έβγαλα απο το σελοφάν, αλλά χάθηκα ανάμεσα σε διαφημισεις για ρολόγια, καζίνο και διάφορα άλλα.
Επειτειακό για εμένα σημαίνει κάτι που δίνεις στον αναγνώστη να θυμάται, όχι 500 σελίδες "αρπαχτής".

Αυτά.

συμφωνω απολυτα φιλε μου. το χω παρει εδω και 5 μερες και ειναι σκετη απογοητευση. αντι να γινει μια σωστη αναδρομη της 40χρονης πορειας του περιοδικου με φωτογραφικο υλικο καθως και αναδρομη στα μοντελα που σημαδεψαν την αυτοκινηση παραθετοντας ακομα και αυτουσια τεστ απο το αρχειο του περιοδικου ειδαμε ενα τευχος τιγκα στην διαφημιση χλιαρα αρθρα για χιλιοειπωμενα θεματα αλλα και πολλα νεα μοντελα κατι που που δεν συναδει με το επετειακο χαρακτηρα του συγκεκριμενου τευχους. ας εβγαζε μια εκδοση ξεχωριστη ωστε να εχει και συλλεκτικο χαρακτηρα το τευχος αν δεν ηθελε να παρακαψει την επικαιροτητα με παρουσιασεις νεων μοντελων

[Nikos]

προς το παρον παρε το εντιτοριαλ του πρωτου τευχους νικο και αν θελεις σχολιασε εσυ απο την πλευρα του παρατηρητη τη διακυρηξη και τη μετεπειτα πορεια, εως σημερα...

Δεν ειμαι ο καταλληλος για να σχολιασω την εποχη της αρχης αυτης της πορειας εως τις μερες μας διοτι καπου στο 1983 που πηγα στην Αγγλια σταματησα να διαβαζω ελληνικα περιοδικα και περιοριστηκα στο CAR και καποια αλλα ξενα περιοδικα.
Αυτο που εχω να πω ομως ειναι, οτι καμια πορεια δεν ειναι ευκολη, πολλα αλλαζουν με το περασμα του χρονου, γινονται αλλαγες και συμβιβασμοι προς χαρην της επιβιωσης αλλα και της "μπαζας/αρπαχτης" και αυτο σε συνδιασμο με το "ποτε μη λες ποτε" (και η Ρουλα ειχε πει οτι δε θα παρουσιαζε ποτε το big brother και σημερα ξελαρυγγιαζεται για να μας πεισει για την τοσο ενδιαφερουσα αυτη εκπομπη) οδηγει σε μια εντελως αντιθετη ροτα απ αυτη που μας ειχε ταξει ο καπετανιος.
Και το ΜΟΤΟ ξεκινησε με τις ιδιες αρχες και φιλοσοφια οπως πολυ καλα θυμασαι και καταντησε δεκαπενθημερη εφημεριδα νηπιαγωγειου με υλη για κλαματα. (παροτι το αντιπροπερσινο επετειακο τους ηταν καταπληκτικο)
Και ο ΗΧΟΣ ηταν μεσα στις καλυτερες εκδοσεις στον κοσμο σε θεματα hi end / hi fi με 10σελιδα τεστς απ τον Δρα Κατσενη και τωρα αρκειται σε δισελιδη αναφορα για ηχειο η τελικο 40-50,000 ευρω, τη στιγμη που μπορει να εχει 10 σελιδες για mp3 και διαφημησεις του Πλαισιου.
Δε προσπαθω να δικαιολογησω κανεναν Σταθη, απλα καταλαβα οτι απ τη στιγμη που ο ειδικος τυπος αναγκαστηκε να προσχωρησει σε μεγαλα σχηματα προκειμενου να επιβιωσει, η "πουληθηκε" ωστε οι ιδρυτες να παρουν αυτα τα οποια θεωρουν οτι δικαιουνται υστερα απο πολλα χρονια μεγαλης προσπαθειας και σκληρης εργασιας, η εξειδικευση και η ποιοτητα πηγαν περιπατο.
Και αυτο ισχυει σε παγκοσμιο επιπεδο.
Απλα καποτε πιστευα οτι οπως οι Αγγλοι ειχαν τον LJK Setright εμεις ειχαμε τον Καββαθα......καμια σχεση βεβαια...κανω και γω πολλα λαθη κατα καιρους.