α ρε μακρυγιαννη.....

[tamtamcafe]

«Π Ο Υ Λ Α Σ Ε Λ Λ Α Δ Α Μ Α Κ Ρ Υ Γ Ι Α Ν Ν Η;»

«…Τότε, εκεί που καθόμουν … … … ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγούνται έτσι:
«Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη;» … … …
Θεέ, συγχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέουμε και την τιμήν που με το ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε.
Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. Μας γέμισαν φατρία και διχόνοια. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα (ερωμένη) εις τα κρεβάτια τους την θέλουν… Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται».
Και να που δύο χιλιάδες χρόνια πριν ο προφήτης Αμώς είχε πει «…πουλάτε για δούλο τον τίμιο που δεν έχει να πληρώσει τα χρέη του, τον φτωχό, αν σας χρωστάει έστω και ένα ζευγάρι σάνδαλα».
Αδέλφια το να καταπιέζει κανείς την μεσαία τάξη αυτό αποτελεί ανηθικότητα, το να καταπιέζει όμως τους μη έχοντας, αυτό είναι τυραννία. Και η τυραννία αποσκοπεί στο να κάμπτει το φρόνημα των υπηκόων (δεν μιλάμε πλέον για πολίτες), και να τους κάνει πένητες (φτωχούς). Σαν παράδειγμα έχουμε στην αρχαία γραμματεία τις Συρακούσες, επί Διονυσίου Α΄ όπου σε πέντε χρόνια – μέσω της εισφοράς τελών – οι περιουσίες περιήλθαν ως φόρος στον τύραννο.
Η ιστορία όμως συνεχίζεται και επαναλαμβάνεται. Όπως αναφέρει ο Μακρυγιάννης: «… αυτοί που άκουγαν τα ντισμπάρκα των Τούρκων, τρέχαν μακρύτερα, τώρα θέλουν δική τους την Πατρίδα και κυνηγούν τους αγωνιστές».
Η ζωή είναι ρόδα που γυρίζει, είναι πόρτες που ανοίγουν και κλείνουν, έτσι & επί των ημερών μας ασκείται ισοτύραννος αρχή.
Και αυτό που χαρακτηρίζει την τυραννία είναι «το πένητας ποιείν», να δημιουργεί φτωχούς να πτωχοποιεί.
Ο προφήτης Ησαΐας βοά: «Εσείς τ΄ αμπέλι μου ερημεύσατε κι΄ είναι τα σπίτια σας γεμάτα με τ΄ αγαθά που απ΄ τους φτωχούς αρπάξατε. Με ποιο δικαίωμα ποδοπατείτε το λαό μου κι΄ εξουθενώνετε τους φτωχούς;» και πάλι «φέρεσθε στο λαό μου σαν να ήταν ζώα που τα πάνε για σφαγή….»
Η τυραννία έχει τρεις στόχους: αψυχία – απιστία – αδυναμία.
Η τυραννία δίνει την εντύπωση ότι φροντίζει τα κοινά ως οικονόμος, αλλά και ότι λογοδοτεί – έτσι για τα μάτια – ως υπεύθυνος «διοικών οικονόμος αλλ΄ ού τύραννος είναι δόξειεν». Επιδιώκει την αγνωσίαν των πολιτών, γι΄ αυτό και η πλατειάζουσα παραπληροφόρηση και η αντικρουόμενη πληροφόρηση. Επισκιάζει όμως και σεβαστούς πολίτες με το να τους μειώνει «ώσπερ καταλύοντας την αρχήν». Αυτά κατά τους Αρχαίους Έλληνες.
Συνεχίζει τώρα ο Μακρυγιάννης και λέει:
Εγίναμε θηρία που θέλουν κριγιάτα (κρέατα) ανθρωπινά να χορτάσουν. Και χωρίζουν τον κόσμον σε πατριώτες και αντιπατριώτες. Αυτοί γίναν οι σημαντικοί της Πατρίδος, και οι άλλοι να χαθούν… …
Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον.
Και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα:
«Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθήστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. … … Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας»… ...
«Και είπαν οι άθρησκοι, που εβάλαμεν εις τον σβέρκο μας, να μη μανθάνουν τα παιδιά μας Χριστόν και Παναγίαν, διότι θα μας παρεξηγήσουν οι ισχυροί. Και βγήκαν ακόμη να ποτάξουν την Εκκλησία, διότι έχει πολλήν δύναμη και την φοβούνται. Και είπαν λόγια άπρεπα δια τους παπάδες.
Εμείς, με σκιάν τον Τίμιον Σταυρόν, επολεμήσαμεν ολούθε, σε κάστρα, σε ντερβένια, σε μπογάζια και σε ταμπούργια. Και αυτός ο Σταυρός μας έσωσε. Μας έδωσε την νίκη και έχασε (οδήγησε σε ήττα) τον άπιστον Τούρκον. Τόση μικρότητα στον Σταυρό, τον σωτήρα μας!
Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους. Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λιοντάρια. Ντροπή Έλληνες!».
Και εγώ θα βροντοφωνάξω: Ντροπή! Γιατί φέρατε «χρόνια χλωμά και αδύναμα» τώρα που το αίμα των νέων μας «αναίτια» γερνάει.
Οι «Βάρβαροι» υψηλοί καλεσμένοι μας, έφθασαν για να τους ξεπουλήσουμε την Ελλάδα. Αυτή την Ελλάδα που στους βάρβαρους, στους ανθρώπους των σπηλαίων, έδωσε αξίες, φως, αρετή και πολιτισμό. Ντροπή!

Μ Η Ν Π Ο Υ Λ Α Σ Ε Λ Λ Α Δ Α Ε Λ Λ Η Ν Α!

Αικατερίνα Μοναχή
Ι. Μ. Αγ. Νικολάου
Καλτεζών


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
1) Από τα Απομνημονεύματα του στρατηγού Μακρυγιάννη
2) Παθολογία Πολιτευμάτων – Στην Αρχαιότητα – του Ε. Μικρογιαννάκη
3) Εγχειρίδιο – Οδηγός στα βιβλία των Προφητών της Ε. Κανέλλου
4) Άπαντα – του Οδ. Ελύτη.