Δυο χρόνια είχαν κυλήσει από το προηγούμενο σαλόνι των Παρισίων. Πολλά συνέβησαν στις ζωές μας, καθώς στον 21ο αιώνα η χρονική διάρκεια των 24 μηνών είναι ένας τεράστιος χρονικός ορίζοντας.

Σε καθαρά αυτοκινητική βάση, το χρονικό σκαλοπάτι ανάμεσα στα δυο σαλόνια ανέδειξε τις δύο βασικές επιδιώξεις των αυτοκινητοβιομηχανιών. Η μία είναι η ανάπτυξη τεχνολογιών φιλικών στο περιβάλλον. Κινητήρες χαμηλών ρύπων, εναλλακτικές μορφές αυτοκίνησης, ανακυκλούμενα υλικά κλπ. Η άλλη είναι η διείσδυση στις αναπτυσσόμενες αγορές. Κίνα, Ινδία, Ρωσία, ένας κόσμος αχανής σε μέγεθος, παρθένος καταναλωτικά και αυτοκινητικά διψασμένος σε όλη την κλίμακά του.

Η δεύτερη επιδίωξη είναι θέμα προσέγγισης και οικονομικής στρατηγικής. Η πρώτη έχει να κάνει με το τεχνολογικό προφίλ των εργοστασίων αλλά και με τον τρόπο που το προωθούν.

Όταν βλέπεις την Mercedes να παρουσιάζει e-bike, e-scooter, A-Class E-Cell αλλά και S250 cdi blue Efficiency ως το πιο οικονομικό πολυτελές saloon car του κόσμου (5,7 lt /100 klm) και το πρώτο που κατεβαίνει τα 150γρ. CO2 καταλαβαίνεις ότι τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Κι όταν διαπιστώνεις ότι όλοι οι εκθέτες έχουν αμιγώς ηλεκτρικές προτάσεις αντιλαμβάνεσαι ότι η στροφή είναι μαζική. Για το αν θα είναι ολοκληρωτική, οψόμεθα. Προς το παρόν βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ηλεκτρικό παραλήρημα. Πρίζες, καλώδια, φίσες και τεράστια μηδενικά σαν δείκτες εκπομπής καυσαερίων που προβάλουν το καθαρό της υπόθεσης.

Αν πάντως θελήσουμε να εξετάσουμε αναλυτικά το αν και πώς προκύπτει αυτό και να φθάσουμε στο συνολικό οικολογικό αποτύπωμα, θα δούμε ότι εκ των πραγμάτων δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν θα μπορούσε εκ των πραγμάτων δηλαδή να είναι. Διότι ναι, τα ηλεκτρικά οχήματα θα χαμηλώσουν το επίπεδο των ρύπων στις πόλεις, αλλά η παραγωγή του ρεύματος που θα φορτίζει τους συσσωρευτές, θα επιβαρύνει το περιβάλλον κάπου άλλού. Επίσης ένα θέμα θα γεννηθεί με το τέλος του κύκλου εργασίας των στοιχείων. Τι θα γίνουν οι τόνοι λιθίου;

Σε αυτό και σε άλλα ερωτήματα θα απαντήσουν οι τεχνολόγοι του κοντινού μέλλοντος, αλλά σήμερα ο δρόμος δεν είναι ακόμα ξεκάθαρος. Αυτό που είναι σαφές, είναι ότι το κάθε εργοστάσιο, σε αυτή τη νέα σημαντική μάχη, την οικολογική θα δώσει βάρος εκεί που νοιώθει πιο ισχυρό. Ο ηλεκτρισμός, τα υβριδικά, οι καθαρότεροι και οικονομικότεροι κινητήρες εσωτερικοί καύσεως, το υδρογόνο είναι τα όπλα στη μάχη για ένα λιγότερο βρόμικο αύριο.

Η ευρύτερη αίσθηση είναι πως η αυτοκινητοβιομηχανία ξεπερνά ή δείχνει να ξεπερνά την οικονομική ύφεση, ενώ στην ημετέρα πατρίδα το παρόν είναι ασφυκτικό και το μέλλον προμηνύεται ζοφερό.

Δυστυχώς υπάρχει μια ευρύτερη συνενοχή για τις ανοικτές πληγές, τα δανεικά, τα μνημόνια, τα spreads και άλλες άγνωστες λέξεις που απ΄ ότι φαίνεται θα απειλήσουν τις ζωές των απογόνων μας!

Το κακό με αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι το τίμημα το καταβάλουν όλοι. Ο πέλεκυς επισείετε επί δικαίων και αδίκων. Επί αγαθών και φαύλων. Το επιτρέπει το σύστημα όμως. Διότι είναι ατελές. Αλλά το επιτρέπουμε και εμείς. Διότι βολευόμαστε. Έτσι εξισώνονται οι έντιμοι και με τους αχρείους. Κι οι χρεοκοπημένοι αντί να κρύβονται, αυθαδιάζουν.

Νικόλας Σ. Ζαλμάς
www.tellingstories.gr