Που πας μωρη με τις γοβες
Η προβλεψη του καιρου για το επερχομενο ΣΚ φανταζε ιδανικη: Χιονοπτωση - χιονοπτωση - χιονοπτωση.
Η σανιδα αψογως κερωμενη, μποτες, δεστρες, σαλοπετα, σκουφι, γυαλια, γαντια & μπουφαν, ολα στην ετοιμοπολεμα.
Παρασκευη απογευματακι λοιπον ξεκιναμε γρηγορα γρηγορα προς Καλαβρυτα. Βροχουλα στο δρομο, και πολυ κρυο. Φυσικα, κανενα προβλημα με τις γοβες.
Ανεβαινοντας απο Διακοφτο και μεχρι τα Καλαβρυτα, ουτε δειγμα χιονιου πουθενα.
"Θα ξεσκιστουμε στην μασα μου φαινεται, δεν βλεπω προκοπη"...
[συνεχιζεται...]
Σαββατο πρωι, και ο δρομος προς το χιονοδρομικο, πεντακαθαρος. Στις 9 ημασταν ηδη επανω, 9:30 ξεκινησε το τσουλισμα απο την Νεφελη. Ο καιρος, "χαρα Θεου" που λενε, ηλιος, απνοια, τελεια....
Κατα τις 12, και αφου ειχα χτυπησει και ενα χοντογκι, ο ουρανος ειχε παρει το χρωμα της μπουλουκας, ενα sparking grafite (οκ, οχι και τοσο sparking).
"Παμε αλλη μια, και μετα να την κοπανησουμε στα γρηγορα, φοβαμαι οτι θα παρουμε τον πουλο".
Αυτο ηταν το μεγαλο λαθος Κατοπιν του σχετικου ετεροχρονισμενου assessment που εκανα, η σωστη φραση επρεπε να ηταν:
"Φευγουμε τωρα"
Το καρεκλιδι στην Στυγα ανεβαινε βασανιστικα. Ορατοτης ΜΕΔΕΝ. Το αγχος μου στα κοκκινα.
Ξεκιναμε την τελευταια κατεβασια. Με 1000 κοπους κατεβαινουμε την πιστα, σερι μεχρι το αυτοκινητο στο παρκινγ. Τα πραγματα ειχαν αγριεψει πλεον, 5-6 εκατοστα στρωμενο χιονι, το οποιο επεφτε με ρυθμο... κουρελούδων....
Πεταμε στα πισω καθισματα, σκι, σανιδα, μποτες (κωλ@ς εγινε), και προσπαθω να ξεκινησω.
Πανικος. Μεχρι να ξεκινησω απο το παρκινγ, και να πιασω την "δημοσια", ειχε εξαφανιστει ο δρομος....
Μετα την μεγαλη ευθεια, ελαφρα κατηφορικη (δεξια/κατω στην φωτο), και ενω βρισκομαι σε κατασταση τσουλημετος με 2α, και σε κατασταση εντονης εφιδρωσης, παιρνω την πρωτη στροφη αριστερα....
Καταληγω απαλα στο σημαδι που φαινεται στην φωτο....
Στο σημειο εκεινο που "εκατσε" οι περισσοτεροι, περναγαν ξυστα απο το si κανοντας σφουρες.
Περασε ενας, μετα απο λιγο ενας αλλος, σε λιγο και αλλος.
"Δε μπορουμε να μεινουμε εδω, θα μας τσακισουν"
Και ξεκινω......
Και ξεκινω.....
Ξεκινω λεμε....
Βρε αμαν....
Εξεκινησαμε ....
Δεν προχωρησαμε και πολυ, λιγο το χιονι (πολυ μαλλον), λιγο η εμπειρια μου (ανυπαρκτη σχεδον) σε αναλογες καταστασεις, λιγο το αγχος απο την πιεση που ειχε δημιουργηθει στον σφιγκτηρα μου οτι θα εκανα χαλια το καθισμα μου και δεν θα καθαριζε ΠΟΤΕ, πολλα τα δεδομενα, δεν διαχειριστηκα τιποτε σωστα, οπου λιιγο παρακατω, στην επομενη στροφη (παντα κατηφορα) πιασαμε την αλλη μερια....
Συντομα αρχισανε να καταληγουν - ευτυχως οχι πανω μας - και αλλες πρωταρες.
Ρεπετέ της προηγουμενης προσπαθειας για αλλη μια φορα για βλεπουμε.
Αν και πολυ θα το ηθελα, δεν ειχα σκοπο να κατεβω μεχρι τα Καλαβρυτα ετσι, θα προκαλουσα σιγουρα ζημια σε καποιον.
Οποτε, περι τα 600 μετρα παρακατω, βρηκα ενα "ασφαλες" μερος, και το εκανα στην ακρη.
Επιστροφη στα Καλαβρυτα με οτοστοπ....
Το χιονι επεφτε ακαταπαυστα (απο οτι μαθαμε/φανηκε) ολη την νυχτα και ολη την επομενη.
Το θεμα ηταν οτι επρεπε να φυγουμε για Αθηνα, και κατι επρεπε να κανω με το αμαξι.
Στο μεταξυ, κερασακι στην τουρτα, διεπιστωσα οτι ειχα καπου χασει τα κλειδια.... μαλλον στην φαση οτοστοπ, φορτωμενος με την προικα (μποτες σανιδες σκι κλπ)
Ξημερωνει Κυριακη (μην με λυπασαιιιιι, ειναι ομορφη, ειναι οοομορφη ζωη, να το θυμασαι, που λεει και ο Γιαννης ο Πουλοπουλος), το χινοδρομικο, αφενος ειναι κλειστο, ο δρομος ειναι επισης κλειστος, και η μπουλουκα εχει ηδη μια διανυχτερευση εκει στα βουνα, μοναχη της.....
Παιρνω το λεξους (RX350, με χιονολαστικα, που ο βλακας δεν το πηρα να ανεβουμε στο χιονοδρομικο με αυτο) του νονου, και παω στις "αρχες" του τοπου...
Ψαχνω και βρισκω τον τυπο ο οποιος δουλευει καποιο απο τα εκχιονιστικα, του λεω οτι εχω παρατησει ενα μπεμβε ανθρακι καπου εκειθ' απαν (ναι, με τελεια αξάν για να με καταλαβει πληρως) ο οποιος μου ειπε οτι "κατι ειδε" εχτες που κατεβαινε απο απαν'...
Εχουμε πλεον φυγει απο τα καλαβρυτα με τον ξαδελφο Αντωνη για Αθηνα.
Την επομενη, στελνω στον Νονο με το Κτελ το δευτερο κλειδι.
Ο δρομος προς το βουνο εξακολουθει να ειναι κλειστος.
Την Τριτη ανοιγει....
Τριτη, ή Τεταρτη δεν θυμαμαι, ανεβαινει ο νονος με την νονα, το λεξους και φτυαρια στο Βουνο....
Τα φτυαρια μου ακουστηκαν καπως αγχωτικα....
Τελικα γυρισαν πισω απραγοι. Σχεδον απραγοι μαλλον, μιας και μου εστειλαν μια φωτογραφια....
(καλα το θυμομουνα, ειχα μαζεψει το καθρεπτη. Μην τον "παρει" κανεις μαζι του
Εν τελη, για να τελειωνει η περιγραφη αυτης της περιπετιουλας, και για να μην σας τα πρηζω αλλο, η μπουλουκα, περισυνελέγη απο μενα το επομενο ΣΚ.
Ευτυχως δλδ που (και καλα) η ειδικοτητα μου στον στρατο ηταν "Οδηγος Οχηματος Περισυλλογής (οχι σκουπιδιων ρε σεις
Θενκς φορ γουοτσινγ
Απάντηση με παράθεση
Αρχικό μήνυμα απο ntinos
