μια νυχτα πριν καποια χρονια απο αυτες που λες δεν θα ξημερωσει ποτε βρισκομαι καπου που δεν επρεπε να βρισκομαι με καποιους που δεν επρεπε προσπαθωντας να τυληξω ξανα με λαθος τροπο το σκορπιο κουβαρι της ζωης μου.βρισκομαι στο χωρο ωσει παρων και δεν μπορω να ακουσω ουτε νοτα ουτε στοιχο απλα χαζευω τις τραγελαφικες φιγουρες των θαμονων και των προταγωνιστων του παλκου.ηταν ολα ξενα για μενα αφου το φαινεσθαι ,τα ακουσματα και τα μαγαζια που συχναζα καμια σχεση δεν ειχαν με αυτο το χαμαιτυπειο και με αυτα που ζουσα ως καθημερινοτητα.Ξαφνου σηκωνεται καποιος απο το πουθενα που ποτε δεν εμαθα ποιος ηταν και ζηταει επιτακτικα να παιξει ενα κομματι στο μπουζουκι.η επιμμονη του και το τραχυ παρουσιαστικο του ανθρωπου που δεν δεχεται το οχι τον φερνει καθημενο σε αγαρμπη σταση να κραταει ενα οργανο που εμοιαζε οπλοποληβολο στα χερια ενος που δεν εχει παει καν φανταρος.Το ολο σκηνικο προιδεαζει αφθονο γελιο αλλα αλλα.....οι πρωτες νοτες αρχησαν να χορευουν ασταματητα στα αφτια μου και εμελλε αυτο το κομματι να ειναι χωρις να ξερω το γιατι ο αναιτιος συντροφος σε καθε φαση της ζωης μου που ημουν καπως .τελοιωνοντας το κομματι στο μπουζουκι εβρησκε τον παραξενο ανδρα ξανα να ακουμπα τα χερια του στο απαισιο καρω τραπεζομαντηλο να πηνει μια γουλια απο VAT 69 και εμμενα να ανεβαινω τρεχοντας δυο δυο τα σκαλια του καταγωγειου αναπνεωντας το νωπο αρωμα της πρωινης βροχης, ειμουν πιο αποφασισμενος απο ποτε....
ασφαλως το κομματι αυτο δεν μπορω να σας το μεταφερω οπως ακριβως το ακουσα τοτε ενεκα αρχες δεκαετιας του 90 αλλα νομιζω οτι τα μαγικα δαχτυλα του Παγκανινι του μπουζουκιου Χαρη Λεμονοπουλου μπορουν να το αποδωσουν τελεια...
ταξιμι καμηλιερικο η πρωτη εκτελεση ανηκει στο μεγαλο Χιωτη
www.youtube.com/watch?v=nbQMGhTDzhs
Y.γ η εισαγωγη ειναι μακροσυρτη αλλα πρεπει να το ακουσετε ολοκληρωμενο