LAMBORGHINIfans

[BILL007]

Η τελευταία Diablo προ Group εποχής και το κύκνειο άσμα του μοντέλου ήταν η τετρακίνητη 6.0 SE. Διαθέσιμη μόνο σε δύο χρώματα (Oro Elios-χρυσό και Marrone Eklipsis-μεταλλικό καφε), 40 αυτοκίνητα αυτής της έκδοσης βγήκαν από το εργοστάσιο, 20 για κάθε χρώμα.


Όλα τα εσωτερικά και εξωτερικά στοιχεία είναι κατασκευασμένα από ανθρακονήματα με ένα ειδικό νήμα τιτανίου, οι πολλαπλές εισαγωγής και οι κυλινδροκεφαλές είναι μαγνήσιο για περαιτέρω μείωση του βάρους, ενώ έχει τοποθετηθεί κοντής κλιμάκωσης 6ταχυτο, χειροκίνητο κιβώτιο για βελτιωμένη επιτάχυνση.

[A8hnaios]

Για τον περισσότερο κόσμο -είτε πρόκειται για αγοραστές είτε πρόκειται για… οφθαλμολάγνους- τα supercars δεν εμπίπτουν στις υποθέσεις των υπόλοιπων κοινών αυτοκινήτων. Κανείς για παράδειγμα δεν αναρωτιέται πώς είναι να χρησιμοποιεί κανείς κάθε μέρα ένα τέτοιο αυτοκίνητο, και ακόμα περισσότερο ποιό είναι το κόστος χρήσης του σε μία μακρά περίοδο χρόνου.

Την απάντηση έρχεται να δώσει ο ιδιοκτήτης μιας “γνωστής” στην Βρετανία Lamborghini Murcielago η οποία συστήθηκε στο κοινό ως long term δοκιμή του περιοδικού EVO και στην συνέχεια ήταν το αυτοκίνητο που χρησιμοποιούσε καθημερινά στις μετακινήσεις του. Παράλληλα το χρησιμοποιούσε και ως ενοικιαζόμενο σε track days τα οποία οργάνωνε η εταιρία του.
Tο οδόμετρο έχει καταφέρει να γράψει μέχρι σήμερα περίπου 400.000 χιλιόμετρα (μαζί με τα χιλιόμετρα στην πίστα, κάπου 90 events τον χρόνο) καθιστώντας την ίσως το πιο”δουλεμένο” supercar στην ιστορία.

Κάνοντας τον λογαριασμό, ο Simon έχει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για το κόστος χρήσης αυτών των μοντέλων. Για παράδειγμα η κατανάλωση όπως αναφέρει δεν έπεφτε ποτέ κάτω από τα 20 λίτρα, ακόμα και με την πιο προσεκτική οδήγηση. Ο V12 κατάφερε μέσα σ’ αυτά τα χρόνια να “καταπιεί” πάνω από 150.000 ευρώ σε βενζίνη!
Από εκεί και πέρα, χρειάστηκε να αλλάξουν 14 φορές ελαστικά, με κόστος πάνω από 1.000 ευρώ την φορά, νέα τακάκια σε αντίστοιχες περιπτώσεις ενώ και οι δίσκοι άλλαζαν κάθε 25 χιλιάδες χιλιόμετρα, με κόστος πάνω από 1.200 ευρώ.

Αλλάχτηκαν επίσης 8 φορές ο δίσκος του συμπλέκτη (κάτι που σήμαινε και κατέβασμα του μοτέρ) ενώ τρεις φορές o V12 πέρασε από ένα μεγάλο σέρβις. Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και ένα ατύχημα, στην διάρκεια ενός track day με την Lambo να χτυπά πάνω σε ένα δέντρο και οι ζημιές να φθάνουν στα περίπου 110.000 ευρώ.

Ο συνολικός λογαριασμός από το 2006 που βρίσκεται στην κυκλοφορία, με την βενζίνη, τα 84 σετ ελαστικών (περίπου 90 χιλιάδες), τα σέρβις του κινητήρα (περίπου 60 χιλιάδες ευρώ) την ασφάλεια, τα τέλη κυκλοφορίας (περίπου 22.000 ευρώ) έφθασαν σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του πάνω από τα 450.000 ευρώ (μαζί με την ζημιά που είναι αναμενόμενη σε ένα τέτοιο αυτοκίνητο).
Αυτά τα 450.000 ευρώ που υπολογίζει μάλλον αισιόδοξα ο Simon είναι ένα πραγματικά εξωφρενικό ποσό που δείχνει πόσο ακριβή υπόθεση είναι η κανονική (έστω και λίγο πιο ζορισμένη) χρήση ενός supercar. Πολύ δε περισσότερο αν υπολογίσουμε ότι παρά το γεγονός ότι δείχνει αρκετά εμφανίσιμη και προσεγμένη έχει την φυσιολογική φθορά ενός αυτοκινήτου 13 ετών και μείωση της αξίας της καθώς υπολογίζεται ότι με αυτό το ιστορικό δεν πρόκειται να πιάσει πάνω από 70.000 ευρώ αν πουληθεί.

Βέβαια η περίπτωση της συγκεκριμένης Lambo είναι μοναδική, καθώς ελάχιστοι είναι εκείνοι που χρησιμοποιούν ένα supercar για το πήγαινε-έλα στην δουλειά και τα ψώνια σε καθημερινή βάση. Από την άλλη βέβαια δείχνει το απίστευτο κόστος που μπορεί να έχει η κατοχή ενός τόσο ακριβού αυτοκινήτου. Πιθανόν αυτός να είναι και ο λόγος που ο περισσότερος πλανήτης και οι κοινοί και “άφραγκοι” θνητοί αρκούνται σε κάτι πιο φθηνό και δεν μπλέκουν σε όλα αυτά τα πανάκριβα προβλήματα…