Δεν είναι πραγματικά ωραίο, όταν μέλη του bmwfans έχουν καλλιτεχνικές ανησυχίες, πόσο μάλλον, όταν πηγή έμπνευσης τους είναι ο χώρος της αυτοκίνησης?
Για να γίνω πιο ακριβής, σήμερα δέχτηκα εντελώς τυχαία μια πρόσκληση από τον καλό μου φίλο (και συμφορουμίτη), τον Καβαλάρη Φάντασμα (κατά κόσμον ghost_rider), καθώς περνούσα κάτω από το μπαλκόνι του (σκέψου και ότι μένω στη δίπλα πολυκατοικία). Η πρόσκληση αυτή αφορούσε τα αποκαλυπτήρια του νέου του έργου που ονομάζεται "Χωρίς Μουαγιέ" και είναι μέρος της συλλογής "Brake disk front Brembo for BMW E46".
Όπως μπορείται να δείτε στις φωτογραφίες, η σύνθεση αποτελείται απο απλά υλικά που βρίσκονται σε αφθονία στο μέσο ελληνικό φοιτητικό σπίτι. Πιο συγκεκριμένα, το έργο απαρτίζεται από:
1. Αεριζόμενος και διάτρητος δίσκος Brembo από BMW E46 320Ci με αρκετά χιλιόμετρα, βαμμένος σε μια ωραία γκρι μεταλλική απόχρωση με πυρίμαχο χρώμα (για να αντέχει τις υψηλές θερμοκρασίες που θα ανεβάζει λόγω της φλόγας του κεριού)
2. Τυρί τριμμένο, πράσινου χρώματος, με αρωμα λεβάντας, ρίγανης, βανίλιας, μέντας και αγιοκλήματος. Στον χώρο υπήρχε και μια υποψία αρώματος κοντοσουβλίου (χοιρινού) αλλά ενδέχεται να προερχόταν από κάτι "ορεκτικά" που παραγγείλαμε. EDIT: Συγχωρέστε με, αντί για τυρί, διαβάστε κερί.
3. Κερί συμπαγές, χρώματος κυπαρισσί, με διακοσμητικές κανελίτσες και λοιπά μπαρμπούτσαλα, μη αρωματικό. Στην κορυφή του τοποθετηθηκε ρεσώ χρώματος κόκκινου.
4. Σχοινάκι απ' αυτά που έχουμε για να κρατάμε τις κουρτίνες στην άκρη, μάρκας .LAK (Ο καλλιτέχνης είτε ξέχασε να βγάλει το ταμπελάκι, είτε περνάει άποψη)
5. Μπέζ σουπλά (χωρίς σχόλια)
6. Παλιό ακρόμπαρο από το ίδιο (πιθανόν) αυτοκίνητο, καλογυαλισμένο.
Οι απόψεις των κριτηκών τέχνης διίστανται όσον αφορά το ακρόμπαρο. Ορισμένοι υποστηρίζουν οτι είναι απλά υπερβολικό, άλλοι όμως θεωρούν ότι προσδίδει στο έργο μια εξαιρετική νότα υπερσουρεαλισμού και βλαχομπαρόκ.
Η σύνθεση δένει εξαιρετικά με το υπόλοιπο σαλόνι του καλλιτέχνη και φίλου μου.
Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μιας και του περισσεύει ο δεύτερος ίδιος δίσκος του ζήτησα να μου φτιάξει και εμένα ένα "Χωρίς Μουαγιέ" αλλά αρνήθηκε. Το έργο μου, είπε, είναι μοναδικό, δεν αντιγράφεται και δεν χαρίζεται. Έχει και trademark. Τελικά, ούτε το ταψί με το χαλβά που είχε στην κουζίνα μου έδωσε (παρότι του σκότισα τα @@) και τελικά έγραψα όλες αυτές τις μπούρδες για την ψυχή της μάνας μου.
Φιλικά,
Γιάννης