Κρακοβία με Ε92 (+ Βελιγράδι, Άουσβιτς, Ζακοπάνε, Αλατωρυχεία Βιελίτσκα)
Καιρό είχα να γράψω και επειδή βρήκα λίγο χρόνο θα μοιραστώ άλλη μια διαδρομή με Ε92. Πριν ξεκινήσω να αναφέρω ότι σε αντίθεση με παλαιότερα όλο και πιο πολλές ασφαλιστικές καλύπτουν τώρα και κλοπή/φωτιά στο εξωτερικό και μάλιστα με μικρό κόστος. Όταν πάτε να πάρετε πράσινη κάρτα ρωτήστε την ασφαλιστική σας.
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη BILL007 : 15-12-19 στις 16:21
Αν δεν μπορείς να πας γρήγορα με 100 ίππους, τότε, δεν θα πας ούτε με 500
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη bimmer-corfu : 18-07-16 στις 18:43
Αν δεν μπορείς να πας γρήγορα με 100 ίππους, τότε, δεν θα πας ούτε με 500
Η αναχώρηση έγινε τέλος Δεκεμβρίου 2015 και η επιστροφή αρχές Ιανουαρίου 2016.
Το σκεπτικό ήταν να πάω Κρακοβία από Κέρκυρα μέσω Ηγουμενίτσας και όχι με καράβι για Ιταλία, δηλαδή 1.700 Χιλιόμετρα σερί αλλά επειδή η υπόλοιπη παρέα δεν είχε δει το Βελιγράδι αποφασίσαμε να κάνουμε μια διανυκτέρευση εκεί και να συνεχίσουμε το άλλο πρωί για Κρακοβία.
Στο Βελιγράδι μείναμε σε διαμερίσματα στο κέντρο αλλά όταν λέω κέντρο εννοώ όσο πιο κέντρο μπορεί να πάει κανείς με αμάξι. Τα διαμερίσματα ήταν πολύ φθηνά και μόνο 2 λεπτά με τα πόδια από το διάσημο πεζόδρομο της Knez Mihailova ο οποίος σε οδηγεί στο κάστρο. Από την αντίθετη κατεύθυνση μπορεί κανείς να δει τη μεγαλύτερη Ορθόδοξη εκκλησία στο κόσμο του Αγίου Σάββα, το προεδρικό μέγαρο, το ιστορικό ξενοδοχείο Μόσχα κτλ
Στο μέσο περίπου του πεζόδρομου είναι η περιοχή Skadarska με πάρα πολλές ταβέρνες.
Φωτογραφίες δεν έχω καλές διότι είχε πολύ ομίχλη.
Αν δεν μπορείς να πας γρήγορα με 100 ίππους, τότε, δεν θα πας ούτε με 500
Την επόμενη το πρωί ξεκινήσαμε για Κρακοβία με πρώτη στάση στα σύνορα Σερβίας Ουγγαρίας που πάντα έχει κίνηση και μεγάλη καθυστέρηση, να ξέρετε ότι εκεί πολύ συχνά θα σας ψάξουν διεξοδικά το αμάξι, δηλαδή θα πρέπει να βγάλετε έξω τα πράγματα και να μπει σκύλος μέσα να μυρίσει.
Εκεί πρέπει να αγοράσετε βινιέτα αλλά το καλό είναι ότι τα μαγαζιά στα σύνορα πουλάνε βινιέτα για όλες τις χώρες που θα χρειαστείτε και όχι μόνο για Ουγγαρία.
Σε όλη τη διαδρομή απο Βελιγράδι για Κρακοβία είχε απίστευτη ομίχλη αλλά ο δρόμος στεγνός.
Πριν φθάσουμε Βουδαπέστη ο φίλος μου που ακολουθούσε με ένα Ford Focus (και τα 2 αμάξια είχαμε χιονολάστιχα, εγώ μάλιστα σε 16άρες ζάντες που τις έχω μόνο για χειμερινά ταξίδια) έκανε λάθος και αντί να παρακάμψει μπήκε μέσα στη Βουδαπέστη. Έπρεπε να συνεχίσω και να τον περιμένω σε ένα χωριό στη Σλοβακία, ήταν ευκαιρία να κάνω και λίγη δουλειά στο λαπ τοπ αφού περίμενα πάνω από μια ώρα.
Ο δρόμος από Βουδαπέστη και πάνω είναι επαρχιακός, ξεχάστε τους αυτοκινητόδρομους, αλλά η άσφαλτος και η σήμανση είναι άψογα σε όλες τις χώρες. Λίγα κομμάτια αυτοκινητόδρομου ξαναβρίσκεις στη Πολωνία.
Αν δεν μπορείς να πας γρήγορα με 100 ίππους, τότε, δεν θα πας ούτε με 500
A8hnaios (18-07-16), aristent (20-07-16), BILL007 (18-07-16), chrisgiapz3 (21-07-16), freddys (19-07-16), giannis z3 (21-07-16), isou (18-07-16), I_MNL (20-07-16), mark e92 (18-07-16), Ptboul (19-07-16)
Άφιξη το βράδυ στη Κρακοβία όπου μείναμε έξω από τη πόλη και το συνιστώ γιατί βρίσκεις σούπερ ξενοδοχεία σε λογικές τιμές ενώ από την άλλη μπορείς να πας στο κέντρο της παλιάς πόλης με το αμάξι και να το βάλεις πολύ φθηνά σε υπόγεια γκαράζ.
Την επόμενη μέρα κατεβήκαμε στη παλαιά πόλη της Κρακοβίας ενώ επίσης επισκεφτήκαμε και την Εβραική συνοικία της πόλης.
Δε θα γράψω για τη πόλη αφού μπορεί κανείς να τα βρει όλα εύκολα στο ιντερνετ, μόνο θα πω ότι είναι η πιο καλοδιατηρημένη μεσαιωνική πόλη που έχω επισκεφθεί, ένα πραγματικό στολίδι.
Αν δεν μπορείς να πας γρήγορα με 100 ίππους, τότε, δεν θα πας ούτε με 500
Τη επόμενη μέρα ξεκινήσαμε για ημερήσια εκδρομή στα Αουσβιτς 1 και 2,ενώ μετά θα πηγαίναμε στα Αλατωρυχεία της Βιελίτσκα.
Πρέπει να κλείσετε σε όλα τα παραπάνω εισιτήρια online για να γλυτώσετε ουρές αφού το κρύο είναι αφόρητο.
Εμείς παρόλο ότι είχαμε κλείσει εισιτήρια περιμέναμε 45 λεπτά ουρά στο Αουσβιτς στους
-18 και με αέρα, πραγματικά σε έκανε το όλο σκηνικό να αναρωτηθείς πως ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι. Η εμπειρία είναι συγκλονιστική, να ξέρετε ότι από το Αουσβουτς 1 στο 2 (Μπιργκενάου) είναι αρκετή απόσταση και πρέπει να πας με το αμάξι ή λεωφορείο εκτός και θες να κάνεις τη διαδρομή περπατώντας στο κρύο.
Ξεναγό δεν είναι αναγκη να πάρεις αφού έχει τόσο κόσμο που τους πάνε όλους σα τα γίδια, προτιμήσαμε να πάμε με την ησυχία μας και με ένα οδηγό στο χέρι που μπορείς να αγοράσεις από την είσοδο και είναι και στα Ελληνικά.
Επόμενη στάση κάνα μισάωρο με το αμάξι στα αλατωρυχεία της Βιελίτσκα, αυτό είναι TO MUST και δε πρέπει να το χάσετε με τίποτα.
Στα "σπλάχνα" του κρύβει εκτός από το ορυχείο αλατιού μια γκαλερί τέχνης, ένα καθεδρικό ναό και μια υπόγεια λίμνη! Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιόμετρα 300 μέτρα κάτω από τη γη!
Οι γενιές των ανθρακωρύχων που έζησαν στη μικρή πόλη Wieliczka και εργάστηκαν υπόγεια στο αλατωρυχείο για αιώνες δημιούργησαν κάτι θαυμαστό. Άφησαν πίσω τους μια συναρπαστική καταγραφή του χρόνου που πέρασε στα έγκατα της γης με τη μορφή μυθικών αγαλμάτων, ιστορικών αλλά και θρησκευτικών στοιχείων. Δημιούργησαν ακόμη και τις δικές τους εκκλησίες για να προσεύχονται!
Το εντυπωσιακό είναι πως και οι πολυέλαιοι είναι κατασκευασμένοι από αλάτι! Σήμερα πάνω από ένα εκατομμύριο τουρίστες επισκέπτονται το ορυχείο για να δουν, μεταξύ άλλων, πως γινόταν η εξόρυξη του αλατιού κατά το παρελθόν.
Για λόγους ασφαλείας όμως περίπου το 1% του ορυχείου, σχεδόν τέσσερα χιλιόμετρα σε μήκος, είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες.
Αν δεν μπορείς να πας γρήγορα με 100 ίππους, τότε, δεν θα πας ούτε με 500
Επιστροφη και το βράδυ πήγαμε στη γιορτή στο κέντρο της Κρακοβίας για παραμονή πρωτοχρονιάς. Τι σχεδιασμός!!! Τεράστιες εξέδρες για τους καλλιτέχνες, σιδεριές που έκλειναν τη πρόσβαση στη πλατεία και για μπεις έπρεπε να περάσεις από σωματικό έλεγχο, αλκοόλ δεν επιτρέπετε για να μην έχουν αυτά που κάνουν σε άλλες αντίστοιχες γιορτές στην Ευρώπη που είναι όλοι λιάρδα και τα σπάνε, φορητές τουαλέτες, σκηνές πρώτων βοηθειών και γενικά όλα όσα πρέπει να έχει μια τέτοια γιορτή. Βέβαια κάποιοι έμπαιναν από πριν μεθυσμένοι και έπεσε το σχετικό ξύλο μεταξύ τους αλλά δε με ενόχλησε, ίσα ίσα το απόλαυσα μέχρι να τους πάρεις σηκωτούς η Αστυνομία χαχαχα.
Την επόμενη πηγαμε στο Ζακοπάνε. Μια μικρή παραδοσιακή πόλη κρυμμένη στη καρδιά του βουνού, άγνωστη στους περισσότερους Έλληνες αλλά σημείο αναφοράς για τις διακοπές Βορειοευρωπαίων. Εκεί ήθελα να παω με άλογα στη λίμνη Μορσκιε όκο, ένα απερίγραπτο τοπίο στα βουνά αλλά δε προλάβαμε αφού η κίνηση ήταν απλά ότι χειρότερο έχω δει στη ζωη μου και το πάρκινγκ άγνωστη λέξη, μεγάλη ταλαιπωρία αλλά το μέρος άξιζε!
Οι επόμενες μέρες κύλισαν χαλαρά με βόλτες στη πόλη, ήλιο και -18 σταθερά, παρόλα αυτά τα αμάξια ήταν παγωμένα κάθε πρωί και μόνο τη μέρα που αναχωρήσαμε χιόνιζε αλλά σύντομα ο καιρός καθάρισε και άρχισα να σκέφτομαι ότι μπορεί να γίνει σερί Η ΔΙΑΔΡΟΜΉ μέχρι την Ηγουμενίτσα.
Στη Σλοβακία ο φίλος ΜΟΥ έφαγε και 20 Ευρω πρόστιμο αφού τον έπιασαν με ρανταρ να έχει 72 χιλιόμετρα αντί 50 που ήταν το όριο μέσα στο χωριό. Του είπαν μάλιστα ότι είχαν δει και εμένα αλλά αυτόν έπιασαν!
΅Οταν φτάσαμε Βελιγράδι φάγαμε το χιόνι της αρκούδας, αποτέλεσμα ήταν να μπούμε στο Νις για μια διανυκτέρευση αφού είχε νυχτώσει αν και δεν ήταν αργά. Ευκαιρία να το βλέπαμε και αυτό.
Ξύπνησα και πήγα με μια χαρά στο παράθυρο να δω τον ηλιόλουστο καιρό με τους καθαρισμένους δρόμους που είχα στο μυαλό μου, αμ δε… το βράδυ είχε ρίξει τόσο χιόνι που δε με πολύ ζόρι και κολλήματα στο χιόνι συνεχώς κατάφερα να βγω στο χιονισμένο αυτοκινητόδρομο. Γενικά να ξέρετε ότι άμα ρίξει χιόνι στη Σερβία ακόμα και οι αυτοκινητόδρομοι αργούν να καθαριστούν.
Το καλό είναι ότι με τα χιονολάστιχα πας με καμιά 100στη χιλιόμετρα την ώρα με σχετική ασφάλεια.
Αφού μπήκα Ελλάδα με τη κλασσική στάση στη FYROM για ψώνια και βενζίνη (ο τζάμπας είναι εδώ!) είπα γλύτωσα αλλά και στην Εγνατία οδό τα ίδια, χιόνια, χιόνια, χιόνια και από Μέτσοβο και μετά καταιγίδες).
Τελικά αποφάσισα να διαψεύσω το άψογο ΤΟΜΤΟΜ GO που έλεγε άφιξη στην Ηγουμενίτσα στις 19.45 και να πάρω το φέρυ για Κέρκυρα στις 19.30
Τα είδα όλα αφού με καταιγίδες και χιόνια έπρεπε να τα δώσω όλα αλλά ευχαριστήθηκα ντριφτ και ήχο. Ο φίλος με το Focus δε κατάφερε να με φτάσει και εμεινε Ηγουμενίτσα, συγνώμη φίλε (δε λέω όνομα) αλλά ήταν η μοναδική φορά στα 4.000 χιλιόμετρα που σου έφυγα!
Αν δεν μπορείς να πας γρήγορα με 100 ίππους, τότε, δεν θα πας ούτε με 500
Αν δεν μπορείς να πας γρήγορα με 100 ίππους, τότε, δεν θα πας ούτε με 500
Μερικές φωτογραφίες ακόμα
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη bimmer-corfu : 18-07-16 στις 18:56
Αν δεν μπορείς να πας γρήγορα με 100 ίππους, τότε, δεν θα πας ούτε με 500
Ζακοπάνε
Αν δεν μπορείς να πας γρήγορα με 100 ίππους, τότε, δεν θα πας ούτε με 500
Δικαιώματα - Επιλογές
Απάντηση με παράθεση
