Το 13 μπορεί για πολλούς να είναι γρουσούζικο αλλά για μένα το τυχερό μου.
Πολλά ευχάριστα στην ζωή μου έτυχαν αυτή την ημερομηνία όπως, όταν είχα δώσει 4 βαρβάτα μαθήματα για το πτυχίο και τα είχα περάσει, όταν έμαθα πως πήρα το πτυχίο ενώ ήμουν κωλοφάνταρο στο κέντρο της Κορίνθου, όταν απολύθηκα μετά 28 περίπου μήνες πάλι 13 του μηνός ήταν.
13 Μαρτίου το 1983 είχα παραλάβει την πρώτη μου μπέμπα μια Ε21, 315.
Τέλος πριν 10 χρόνια σαν σήμερα είχα παραλάβει την Ε46.
Το συμφωνητικό γράφει 12 Ιουνίου αλλά τότε είχα εμφνιστεί με 28000 στην τσέπη. Αισίως με την εδώ τοποθέτηση radiocd και συναγερμό, προσφορά στα 890ε (ναι αυτά έκανε η μαμά bmw τότε, αμάξι των 33000ε φορούσε ραδιοκασσετόφωνο!!!), μαζί με χειροκίνητο πίσω κουρτινάκι έφτασε τα 34.950 ευρουλάκια, ποσό μεγάλο για τα δικά μου οικονομικά δεδομένα.
Και μιλάμε για 316Ci με τον Ν40.
Είχα πάντως και την πρωτιά μου, ήταν το πρώτο alpine white, facelift που κυκλοφόρησε στην Θεσσαλονίκη, μετά από αναμονή παραγγελίας 3 μηνών.
Δεν το μετανοιώσα ποτέ, έστω και αν τώρα κοστίζει γύρω στα 7 χιλιάρικα, γιατί τι αξία έχει η ζωή, αν δεν κάνεις και μιά υπέρβαση κάποτε, ώστε να αποκτήσεις και χαρείς αυτό που επιθυμείς τόσο πολύ?
Στην πυλωτή όταν συνυπήρχαν για κάπου 2 μήνες, μέχρι να φύγει το Ε21 για 2000ε. με μεγάλη λύπη και τις αντιρρήσεις των γιών μου, αφού δεν υπήρχε χώρος.
Σε λίγο πάω για ΚΤΕΟ, στο κοντέρ δείχνει 88910χλμ, πιστεύω ότι δεν θα βγάλει κάτρι στραβό.