Ίσως και να με θεωρήσουν κάποιοι γραφικό, ίσως και πορωμένο, ίσως και κολλημένο, ίσως και κάποιοι να με καταλάβουν όμως...
εδώ και 2 εβδομάδες έχω αγοράσει ένα μικρό αυτοκινητάκι, αυτόματο για τη γυναίκα μου που θα το χρειαστεί. τις 2 αυτές εβδομάδες το χρησιμοποιώ εγώ και πηγαινοέρχομαι στη δουλειά.
σήμερα ξαναπήρα τη BMW για να έρθω στη δουλειά και κατάλαβα γιατί τα αυτοκίνητα αυτά μας χαρίζουν ιδιαίτερες στιγμές!
08:00 το πρωί λοιπόν:
Ανοίγει η γκαραζόπορτα και αποκαλύπτεται σιγά σιγά η άγρια μάσκα της Μ σειράς. καθώς ο ήλιος αντικατοπτρίζεται στα λεπτά μπράτσα της 18΄΄ Motorsport ζάντας...
με την είσοδο στο εδωτερικό η μυρωδιά απο τα δερμάτινα καθίσματα και το σουέντ του τιμονιού σε ανεβάζουν ψυχολογικά και τα ημιμπάκετ σπορ καθίσματα αγγαλιάζουν τα πλευρά σου.
Εκκίνηση του κινητήρα και μια άγρια χροιά γεμίζει το χώρο απο την εξάτμιση και ένας λεπτός μεταλλικός θόρυβος αο τον κινητήρα στα αυτιά μου.
Η ένδειξη BMW Performance ανάβει για λίγο στο τιμόνι και οι ενδείξεις θερμοκρασίας νερού και λαδιού εμφανίζονται έπειτα...
Ξεκίνημα μέσα στην κίνηση και με χαλαρούς ρυθμούς, με κλειστά παράθυρα και με ανεβαστικά κομάτια στο Professional CD player.
η θερμοκρασια κινητήρα και λαδιού έχει φτάσει τα κανονικά επίπεδα και ο δρόμος ανοιχτός. ευκαιρία για άνοιγμα με το μοτέρ να λειτουργεί σαν V-tec μετά τις 3.500 rpm και η χροιά του να αλλάζει σε κάτι ερεθιστικό!
οι ενδείξεις του shift indicator στο τιμόνι ανάβουν σιγά σιγά υπενθυμίζοντάς σου να κάνεις την αλλαγή παρόλο που εκεί ψηλά ο ήχος του κινητήρα είναι μοναδικός!
Το αυτοκίνητο πατάει, στρίβει και ακούει παντού!
ειλικρινά πιστεύω οτι δύσκολα υπάρχουν αντίστοιχα αυτοκίνητα που να σε προδιαθέτουν έτσι... που να σε γεμίζουν με την εμφάνισή τους, που να.....
ξεχωρίζουν!