Για να θυμηθουν οι παλιοι και να μαθουν οι νεοι για το μεγαλο οδηγο που εγραψε ιστορια και οχι μονο με τα χρωματα της Bmw...
οι μνημες απο τα παλια motosport της δεκαετιας του ΄70 και τους 4Τ αργοτερα ζωντανευουν...
Ως ρουκι στο παγκοσμιο πρωταθλημα ο θορυβος που προκαλεσε ο Alberto “Johnny” Cecotto το 1975 ηταν τρομακτικος.
Ενα 19χρονο παιδι με "δευτερη" μοτοσικλετα που φορουσε εργοστασιακο μοτερ της προηγουμενης σαιζον κερδισε 4 γκραν πρι στα 350 κ.εκ. και εκθρονισε τον «πολυ» Giacomo Agostini απο το Νο1!
Το «παιδι απ το καρακας» κερδισε επισης 2 γκραν πρι στα 250 και τα 200 μιλια της ιμολα!
Σιγουρα φαινοταν οτι το παγκοσμιο στερεωμα ειχε βρει ενα νεο μεγαλο αστερι, του οποιου η μοιρα εδειχνε οτι θα σαρωσει τους τιτλους. Σε αυτο προσθεστε την εμφανιση, τα χρηματα της ιταλικων ριζων οικογενειας του και μπορειτε να πειτε οτι «ειχε» ολο το πακετο.
Ηταν μαλιστα ο νεαροτερος μεχρι τοτε πρωταθλητης και ο πρωτος απο την αμερικανικη ηπειρο.
Και ομως οταν αποσυρθηκε απο τους αγωνες μοτοσικλετας το 1980 σε ηλικια 24 ετων, ειχε κατακτησει ενα μολις ακομα πρωταθλημα, αυτο της Formula 750 του Ά78.
Σε εξι σαιζον κερδισε 3 γκραν πρι στα 500, 9 στα 350, 2 στα 250 και 10 στα 750.
Ηταν 2ος το 1976 στα 350 πισω απο τον Walter Villa και στα 500 οχι μονο αυτος αλλα κανενα απο τα γιαμαχα δεν μπορεσε να κερδισει καποιον αγωνα. Αυτη ηταν η χρονια ενος αλλου θρυλου του Barry Sheene.
Η επομενη χρονια το 1977 ανηκε και παλι στον Sheene αφου ενα σοβαρο ατυχημα του Cecotto στο Salzburgring κατεστρεψε ολη τη σαιζον. Παρομοιως εγινε και το 1979.
Γενικα σε ολη η μοτοσικλετιστικη καριερα του δεν ελλειψαν τα απροοπτα, απο τα σοβαρα που τον κρατησαν μηνες εκτος, εως τα μικρα οπως η απωλεια των φακων επαφης, που του στοιχησαν τη νικη σε μερικους αγωνες.
ο Cecotto ηταν αναμφισβητητα γρηγορος, πολυ γρηγορος. Το 1978 σαν Νο1 οδηγος της γιαμαχα πηρε την πολ ποζισιον στα 8 απο τα 11 γκραν πρι των 500, και κερδισε στα ισια τον Kenny Roberts παιρνοντας το πρωταθλημα στα 750.
Στα 500 παντως ο Roberts κυριαρχησε καθαρα με 4-1 νικες.
Το 1981 ο Cecotto περασε με επιτυχια στο χωρο των τεσσαρων τροχων, στο σπορ που του αρεσε περισσοτερο.
Το 1982 οδηγωντας για τη March-BMW team στη Formula 2, κερδισε 3 αγωνες και ισοβαθμησε στην πρωτη θεση με τον team-mate του Corrado Fabi, για να χασει τον τιτλο λογω του συστηματος βαθμολογιας.
Παρολα αυτα ομως η αποδοση του τραβηξε τα βλεματα τοσο ωστε να του προσφερθει μια θεση στη φορομουλα ενα για την επομενη σαιζον.
Στη φορμουλα ενα ο Cecotto εκανε το ντεμπουτο του με τη Theodore Racing team. Το ξεκινημα του ηταν ελπιδοφορο και ηταν 6ος στον δευτερο αγωνα, αλλα δυστυχως γι αυτον τα οικονομικα προβληματα της ομαδας του δεν επετρεψαν το κατι περισσοτερο.
Το 1984 μεταπηδησε στην Toleman μαζι με τον αειμνηστο Ayrton Senna. Στα δοκιμαστικα του αγγλικου γκραν πρι ειχε ενα σοβαρο ατυχημα σπαζοντας και τα δυο του ποδια, πραγμα που τερματισε προωρα την καριερα του τη φρομουλα ενα.
Με την αποθεραπεια του ξαναγυρισε οδηγωντας Touring Cars, οπου εκανε πολλα και κερδισε αρκετους αγωνες.
Το Ά86 κερδισε στο Macau οδηγωντας ενα βολβο, ενω το ΅87 οδηγησε μια Μ3 στο World Touring Car Championship.
Το 1989 κερδισε το ιταλικο πρωταθλημα αυτοκινητων τουρισμου, ενω απο 1988 μεχρι το 1992 συμμετειχε στο DTM, φτανοντας εως τη δευτερη θεση στο πρωταθλημα του ΅90 με τη Schnitzer Motorsport BMW M3.
Το ΅94 και το ΅98 κερδισε το German Super Tourenwagen Cup Championship με BMW και το Ά95 συμμετειχε στο BTCC επισης με BMW.
Τελος το Ά91-Ά92 ετρεξε με οπελ στο German V8Star Series Championship.
Σημερα ο Cecotto ειναι αφοσιωμένος στην καριερα του 21χρονου γιου του Johnny Cecotto, Jr., ο οποιος τρεχει και αυτος σε αγωνες αυτοκινητων φορμουλα.
1975
Imola-1975
Silverstone-1977 (σ.σ.: με τον ημι-φαλακρο κυριο θα ασχοληθουμε μια αλλη φορα...)
Imola-1978
1978-with-Sheene-and-Roberts
Paul-Ricard-1978
Paul-Ricard-1980
Silvertsone-1980
With-Alboreto-1981
F2-in-1982
F1-Detroit-1983
Zandvoort-1983
Theodore-F1-1983
Toleman-1984
Volvo-1986
DTM-Merc-1988
DTM-BMW-1990
φωτο JohnnyCecotto.com