Πολλά, πάρα πολλά ασυγχώρητα λάθη εκείνο το βράδυ. Ή μήπως δεν είναι λάθη ;
O Λυμπέρης στα μάτια μου δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας δοσίλογος.
Σ΄αυτόν χρεώνω το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης.
Εάν είχε στείλει ομάδα και στις δύο βραχονησίδες οι Τούρκοι δεν θα αποβιβάζονταν. Το θεωρώ πάρα πολύ δύσκολο έως απίθανο να ρίσκαραν απόβαση σε κατηλημένη βραχονησίδα. Η ανταλλαγή πυρών θα ήταν βέβαιη.
Αφήνοντας τους να αποβιβαστούν στη μία βραχονησίδα, τους καθιστάς αυτομάτως συνομιλητές "επι ίσοις όροις".
Την υπόλοιπη ευθύνη την παίρνει η πολιτική ηγεσία, αφού δεν έστειλε τελεσίγραφο στους απέναντι. "Ή αποχωρούν οι στρατιώτες σας απο το έδαφος μας, ή απο αύριο θα αποτελούν χάραγμα σε μνημείο".
Οι Τούρκοι ΔΕΝ θέλουν πόλεμο. Μη κοιτάτε τους λεονταρισμούς και τις προκλήσεις.
Προσπαθούν να αποκτήσουν ζώνες επιχειρησιακού ελέγχου στο Αγαίο με κάθε τρόπο πλην του πολέμου.
Επίσης το άλλο τραγικό λάθος που έγινε, ήταν το να μη στρέψουν τα πυροβόλα και να ρίξουν κατά των απεσταλμένων του σιχάματος Ευαγγελάτου, με την αιτιολογία της εσχάτης προδοσίας.
Οι οποίοι έδιναν live ρεπόρτο, στο ποιά πλοία και πότε αναχωρούν απο τον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας.
Υ.Γ Σας προτείνω ένα βιβλίο του Πτέραρχου Κουρή. Λέγεται "Ελλάδα-Τουρκία ο πεντοκονταετής πόλεμος". Θα μάθετε πάρα πολλά πράγματα που δεν γνωρίζαμε, και που περιγράφουν όλη την πορεία σχετικά με τα Ελληνοτουρκικά αλλά και τον ρόλο του ΝΑΤΟ και το πως εξελίχθηκαν μέχρι τις μέρες μας. Εξαιρετικότατο !