Samaro
02-06-10, 21:24
Σαν σήμερα, πριν 40 χρόνια, έφυγε από τη ζωή μια μεγάλη μορφή του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ο Bruce McLaren
Ο Bruce McLaren ήταν ο πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος που γνώρισε ποτέ η Formula 1
Σχεδιαστής, μηχανικός, εφευρέτης και οδηγός. Αυτός ήταν ο Bruce McLaren, ο οποίος συνδύαζε με χαρισματικό τρόπο όλα τα σημαντικά στοιχεία που αντιπροσωπεύει ο μηχανοκίνητος αθλητισμός. Ένας άνθρωπος με τεράστιες αρετές που χάθηκε άδικα μόλις στα 32 του χρόνια, αλλά άφησε πίσω του μια ιστορία που συνεχίζει να μας συναρπάζει και να κερδίζει. Ο Bruce McLaren αποτέλεσε μια ολοκληρωμένη αγωνιστική προσωπικότητα, που τύχαινε καθολικής αναγνώρισης, πριν καν κλείσει το 30ό έτος της ηλικίας του!
Τα πρώτα χρόνια
Ο Bruce McLaren γεννήθηκε στο Auckland της Νέας Ζηλανδίας, στις 30 Αυγούστου του 1937 και μεγάλωσε σε ένα εργαστήριο που είχαν στην κατοχή τους τότε οι Les και Ruth McLaren, γονείς του Bruce. Ο πατέρας του, Les αρχικά δούλευε ως οδηγός μεταφοράς καυσίμων, αλλά όταν γεννήθηκε ο Bruce είχε ήδη δικό του πρατήριο που ταυτόχρονα λειτουργούσε και σαν σταθμός επισκευής αυτοκινήτων. Παράλληλα, ο Les, που ήταν ένθερμος οπαδός της αγωνιστικής οδήγησης, συμμετείχε σε τοπικούς αγώνες που διεξάγονταν άλλοτε στους γύρω χωμάτινους λόφους, άλλοτε στην κοντινή παραλία και άλλοτε στην κλειστή πίστα της περιοχής. Αρχικά με μοτοσικλέτες και λίγο αργότερα με αυτοκίνητα. Το μικρό αγόρι μεγάλωσε μέσα σε αυτοκίνητα και κινητήρες, ενώ η καθημερινή του ασχολία ήταν ένα μικρό αυτοσχέδιο όχημα, με το οποίο κατέβαινε το λόφο δίπλα στο σπίτι του και το επισκεύαζε μόνος του κάθε φορά που καταστρεφόταν.
https://www.youtube.com/watch?v=KMTtT69ZVeI"]https://www.youtube.com/watch?v=KMTtT69ZVeI
Αφιέρωμα στη ζωή του Bruce McLaren
Στην ηλικία των 10 αντιμετώπισε την πρώτη του μεγάλη πρόκληση. Έδωσε τη μάχη με μια αρρώστια στον αριστερό του γοφό (PertheΆs disease), εξαιτίας της οποίας ατρόφησε το αριστερό του πόδι με αποτέλεσμα το δεξί του άκρο να είναι πιο μακρύ από το αριστερό. Πέρασε δύο χρόνια σε φυσιοθεραπείες και γιατρούς, αλλά τελικά του άφησε μόνο μια μικρή ανωμαλία στο βάδισμα, χωρίς ευτυχώς να επηρεάσει κάποιο άλλο ζωτικό του όργανο. Όταν επέστρεψε στο σπίτι του μετά από 2 χρόνια άρχισε να διαβάζει εντατικά για να καλύψει το χαμένο έδαφος του σχολείου και άρχισε να περπατάει ξανά με πατερίτσες. Το 1951, απαλλάχτηκε επιτέλους από τις πατερίτσες και ξεκίνησε σπουδές μηχανικού στο Seddon Technical Memorial College.
Ταλέντο σε όλα του
Η καριέρα του Bruce στον μηχανοκίνητο αθλητισμό ξεκίνησε στα 14 του χρόνια, όταν ο πατέρας του, Les McLaren ανακατασκεύασε ένα παλιό Austin 7 Ulster τo 1952 και του έδωσε τη δυνατότητα να λάβει μέρος στον πρώτο του αγώνα, ο οποίος ήταν Hillclimb (!). Ο πρώτος του πραγματικός αγώνας (είχε πάρει το δίπλωμα οδήγησης) ήρθε δύο χρόνια αργότερα, όταν βρέθηκε στο τιμόνι ενός Ford 10 και άρχισε να δείχνει τις πραγματικές του αρετές στα τοπικά πρωταθλήματα της Νέας Ζηλανδίας. Από τα χέρια του πέρασαν επίσης ένα Austin-Healey και ένα Cooper Climax F2 το οποίο αγάπησε ιδιαίτερα. Μάλιστα με το τελευταίο άρχισε, πάντα μαζί με τον πατέρα του, να πειραματίζεται στον κινητήρα και το στήσιμό του περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Το 1957 και το 1958 πήρε μέρος στο τοπικό πρωτάθλημα και κατάφερε να σκαρφαλώσει στη 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα, δείχνοντας έτοιμος για το μεγάλο βήμα.
Το μεγαλύτερο γεγονός του μηχανοκίνητου αθλητισμού στη Νέα Ζηλανδία ήταν το διεθνές Grand Prix και όλοι οι τοπικοί παράγοντες έβαζαν τα καλά τους για να υποδεχτούν τα μεγάλα ονόματα του χώρου. Ο Bruce McLaren είχε ήδη προκαλέσει το ενδιαφέρον των περισσοτέρων με τις τελευταίες του εμφανίσεις στο τοπικό πρωτάθλημα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να του δοθεί η ευκαιρία να αγωνιστεί σε έναν παράλληλο αγώνα του GP του οποίου έπαθλο ήταν η υποτροφία «Driver to Europe». Ο Bruce μπορεί να μην κέρδισε τον συγκεκριμένο αγώνα, αλλά πήρε την υποτροφία χάρη και στις καλές σχέσεις με τον Αυστραλό οδηγό Jack Brabham, ο οποίος όταν γινόταν το GP της Νέας Ζηλανδίας ήταν φιλοξενούμενος της οικογένειας McLaren.
Ο Bruce στις 15 Μαρτίου του 1958 παράτησε το Πανεπιστήμιο και έφυγε για την Αγγλία ακολουθώντας το πάθος του, που ήταν τα αυτοκίνητα. Μαζί ταξίδεψε ο φίλος του μηχανικός Colin Beanland και από την πρώτη στιγμή είχε στο πλευρό του τον Jack Brabham, ο οποίος έμελλε να γίνει και ο μέντορας του. Ο Brabham έπεισε τον John Cooper να πάρει τον ταλαντούχο νεαρό στην ομάδα του, τη θρυλική Cooper Cars. Εκείνη τη χρονιά ο Bruce είχε στα χέρια του ένα μονοθέσιο της Formula 2 και η πρώτη δικαίωση ήρθε στον αγώνα του Nurburgring όταν τερμάτισε 5ος στη γενική κατάταξη και 1ος στη δική του κατηγορία αντιμετωπίζοντας και μονοθέσια της Formula 1.
https://www.bmwfans.gr/forum/images/imported/2010/06/bruce002-1.jpg
Τα χρόνια της F1
Την αμέσως επόμενη σεζόν ο Bruce πέρασε στην ομάδα της Formula 1 του Cooper, καθώς είχε πείσει τον ίδιο και τον Brabham ότι είναι ικανός να ανταπεξέλθει στο υψηλότερο επίπεδο. Σε ηλικία μόλις 22 χρόνων ο McLaren κατάφερε να πάρει την πρώτη του νίκη και να γίνει ο νεότερος οδηγός στην ιστορία (μέχρι εκείνη τη στιγμή) που καταφέρνει κάτι αντίστοιχο. Ήταν το GP των ΗΠΑ και με την Cooper T51 κατάφερε να λυγίσει τους μεγαλύτερους οδηγούς της εποχής. Ακόμη και ο ομόσταβλός του στην ομάδα, Jack Brabham υποκλίθηκε στο ταλέντο του νεαρού οδηγού από τη Νέα Ζηλανδία.
Η συνέχεια ήταν καταπληκτική για τον Bruce, καθώς στον πρώτο αγώνα του 1960 κατάφερε να επαναλάβει το επίτευγμά του και να πάρει τη νίκη στο GP της Αργεντινής. Ακολούθησαν άλλα τέσσερα βάθρα (2ος σε Μονακό, Βέλγιο, Πορτογαλία και 3ος στη Γαλλία) και μια 4η θέση (Αγγλία) πριν τελικά τερματίσει 2ος στο πρωτάθλημα, πίσω από τον μέντορά του, Jack Brabham και μπροστά από τον επίσης ομόσταβλο, Stιrling Moss. Την επόμενη χρονιά η Cooper δεν θύμιζε σε τίποτα την ομάδα που κυριάρχησε στην προηγούμενη σεζόν και ο Bruce τερμάτισε μόλις 8ος στο πρωτάθλημα, πίσω από τον 3ο Moss αλλά μπροστά από τον 11ο Brabham
Το 1962, ο Bruce ως πρώτος οδηγός της Cooper, αφού ο Brabham είχε ιδρύσει δική του ομάδα, κατέλαβε τη 3η θέση στο πρωτάθλημα χάνοντας μόνο από τον Graham Hill και τη Lotus του Jim Clark. Το 1963 και το 1964, ο νεαρός McLaren ήταν αρκετά δυσαρεστημένος γιατί ενώ έβλεπε την Cooper να χάνει συνεχώς την ανταγωνιστικότητά της εκείνη αρνούταν να δοκιμάσει τις τεχνολογικές του ιδέες. Αυτό ήταν και το έναυσμα για τον Bruce McLaren να αρχίσει να ασχολείται σοβαρά με την κατασκευή μονοθεσίων. Το 1964, άρχισε να πειραματίζεται σε ένα παλιό μονοθέσιο της Cooper, το Zerex Special, στο οποίο τοποθέτησε ένα κινητήρα Traco V8. Το συγκεκριμένο κατασκεύασμα κατάφερε να επικρατήσει σε έναν αγώνα του Καναδά, ενώ κέρδισε και το αγγλικό Brands Hatch. Την ίδια χρονιά ο Bruce κατασκεύασε το πρώτο μονοθέσιο που έφερε το όνομα McLaren, την M1A. Φυσικά συνέχισε να αγωνίζεται στη F1 με την Cooper κατακτώντας και νίκες, αλλά πλέον ήταν φανερό ότι το ενδιαφέρον του είχε στραφεί προς τη δημιουργία.
Στα τέλη του 1965, ο Bruce McLaren αποφάσισε να εγκαταλείψει την Cooper και να δημιουργήσει τη δική του ομάδα. Το 1966 η «Bruce McLaren Motor Racing Ltd» ήταν γεγονός και ο 27χρονος Bruce ολοκλήρωσε το όνειρό του. Στο ξεκίνημα της περιόδου προσέλαβε τους Herd και Coppuck, δύο σχεδιαστές στον τομέα της αεροναυπηγικής, οι οποίοι σχεδίασαν το πρώτο μονοθέσιο Formula 1 του McLaren, την M2A. Ο Bruce είχε προσλάβει επίσης στην ομάδα τον συμπατριώτη του, Chris Amon για να οδηγήσει το μονοθέσιό του αλλά τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Οι κινητήρες της Ford και αργότερα της Serenissima δεν αποδείχτηκαν αξιόπιστοι και την επόμενη χρονιά αποφάσισε να συνεργαστεί με την BRM. Η 4η θέση στο Μονακό ήταν η καλύτερη θέση της χρονιάς που πάλι ήταν γεμάτη προβλήματα. Η νίκη παρόλα αυτά στο 24h Le Mans του 1966, με συνοδηγό τον Chris Amon σκόρπισε χαρά στο στρατόπεδο του Bruce.
Το 1967, επίσης άρχισε να ασχολείται και με το πρωτάθλημα CanAm που αποκτούσε φήμη στις ΗΠΑ. Ο Bruce αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το νέο σασί στους αγώνες CanAm και σύντομα το θρυλικό M6A Group 7 έκανε το ντεμπούτο του στις αμερικάνικες πίστες. Το δίδυμο McLaren-Hulme έκανε 5 νίκες εκείνη τη χρονιά και ο Bruce βρήκε νέο παιχνίδι για να ασχολείται. Το 1968 πήρε τον τίτλο στο CanAm, ενώ την επόμενη χρονιά ήταν η σειρά του Hulme να κατακτήσει τον τίτλο με το περίφημο μονοθέσιο, MOB.
Παρά τις επιτυχίες στο CanAm, ο Bruce δεν σταμάτησε να αναζητά την επιτυχία στη Formula 1. Έτσι το 1968 μετακόμισε το εργοστάσιο του σε ένα χώρο 6000 τ.μ. και άρχισε να δουλεύει με τους περίφημους DFV κινητήρες της Cosworth. Η Μ7Α ήταν αριστούργημα και άρχισε να κινείται ανταγωνιστικά στα χέρια των McLaren και Hulme. Το αποκορύφωμα ήρθε στις 9 Ιουνίου του 1968 όταν ο Bruce κατέκτησε τη νίκη στο GP του Βελγίου, δίνοντας στην ομάδα του την πρώτη της νίκη στη F1. Στη διάρκεια της χρονιάς η ομάδα κέρδισε ακόμη δύο GP με τον Dennis Hulme και ο συνδυασμός McLaren-Cosworth αποδείχτηκε εξαιρετικός εκείνη τη χρονιά.
Το 1969, η καλή πορεία συνεχίστηκε και παρότι δεν ήρθε κάποια νίκη, βαθμολογήθηκε και τις 8 φορές που τερμάτισε (3 βάθρα, 2 τέταρτες και 3 πέμπτες θέσεις) καταλαμβάνοντας τελικά την 3η θέση στο Πρωτάθλημα Οδηγών. Εκτός της Formula 1 και των CanAm, φαινόταν διατεθειμένος να ολοκληρώσει το παιδικό του όνειρο για ένα αυτοκίνητο δρόμου, που θα έφερε το όνομά του. Στην πραγματικότητα είχε ήδη φτιάξει ένα τέτοιο GT για τον εαυτό του, βασισμένο στο σασί του M6 με το οποίο έτρεχε στους αγώνες CanAm. Ήταν ένας κόκκινος «πύραυλος» με μεγάλες επιδόσεις κι ελάχιστες ανέσεις για τον οδηγό αλλά στημένο με λογική δρόμου. Ο Bruce δυστυχώς δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το project, αλλά αυτό το GT ήταν ο πρόγονος ενός άλλου supercar, του McLaren F1, που παρουσίασε η TAG McLaren Group, 20 χρόνια αργότερα και αναγνωρίστηκε από όλους (ειδικούς και μη) ως το καλύτερο σπορ αυτοκίνητο όλων των εποχών.
Τίτλοι τέλους
Ο Bruce McLaren πέθανε στις 2 Ιουνίου του 1970, όταν στην πίστα του Goodwood δοκίμαζε το νέο του δημιούργημα την M8D. Στην ευθεία της πίστας Lavant Straight, λίγο πριν την στροφή Woodcote το πίσω μέρος του μονοθεσίου αποκόπηκε με αποτέλεσμα να χτυπήσει με δύναμη στον απέναντι τοίχο. Ο Bruce σκοτώθηκε ακαριαία σκορπίζοντας το πένθος σε όλο τον μηχανοκίνητο κόσμο και ιδιαίτερα στην πατρίδα του, τη Νέα Ζηλανδία. Παρόλα τα 32 του χρόνια πάντως πρόλαβε να αφήσει τεράστια κληρονομιά πίσω του και μέχρι τις μέρες μας το όνομα McLaren να μεσουρανεί στους αγώνες της F1.
Τα επιτεύγματα του Bruce McLaren:
1958
2ος στο πρωτάθλημα Formula 2
1959
1η νίκη στη Formula 1 στις ΗΠΑ, 6ος στο πρωτάθλημα F1
1960
2ος στο πρωτάθλημα F1
1961
8ος στο πρωτάθλημα F1
1962
3ος στο πρωτάθλημα F1
1963
6ος στο πρωτάθλημα F1
1964
7ος στο πρωτάθλημα F1
1965
9ος στο πρωτάθλημα F1
1966
1ος στο 24h Le Mans, 1ος στον αγώνα του Μονακό F1, Ιδρύει τη Bruce McLaren Team
1967
Πρωταθλητής CanAm, 14ος στο πρωτάθλημα F1
1968
1η νίκη της McLaren στο Spa, 5ος στο πρωτάθλημα F1
1969
Πρωταθλητής CanAm, 3ος στο πρωτάθλημα F1
1970
2η θέση GP Μονακό, θανατηφόρο ατύχημα στο Goodwood
πηγή: www.msfree.gr
Ο Bruce McLaren ήταν ο πιο ολοκληρωμένος άνθρωπος που γνώρισε ποτέ η Formula 1
Σχεδιαστής, μηχανικός, εφευρέτης και οδηγός. Αυτός ήταν ο Bruce McLaren, ο οποίος συνδύαζε με χαρισματικό τρόπο όλα τα σημαντικά στοιχεία που αντιπροσωπεύει ο μηχανοκίνητος αθλητισμός. Ένας άνθρωπος με τεράστιες αρετές που χάθηκε άδικα μόλις στα 32 του χρόνια, αλλά άφησε πίσω του μια ιστορία που συνεχίζει να μας συναρπάζει και να κερδίζει. Ο Bruce McLaren αποτέλεσε μια ολοκληρωμένη αγωνιστική προσωπικότητα, που τύχαινε καθολικής αναγνώρισης, πριν καν κλείσει το 30ό έτος της ηλικίας του!
Τα πρώτα χρόνια
Ο Bruce McLaren γεννήθηκε στο Auckland της Νέας Ζηλανδίας, στις 30 Αυγούστου του 1937 και μεγάλωσε σε ένα εργαστήριο που είχαν στην κατοχή τους τότε οι Les και Ruth McLaren, γονείς του Bruce. Ο πατέρας του, Les αρχικά δούλευε ως οδηγός μεταφοράς καυσίμων, αλλά όταν γεννήθηκε ο Bruce είχε ήδη δικό του πρατήριο που ταυτόχρονα λειτουργούσε και σαν σταθμός επισκευής αυτοκινήτων. Παράλληλα, ο Les, που ήταν ένθερμος οπαδός της αγωνιστικής οδήγησης, συμμετείχε σε τοπικούς αγώνες που διεξάγονταν άλλοτε στους γύρω χωμάτινους λόφους, άλλοτε στην κοντινή παραλία και άλλοτε στην κλειστή πίστα της περιοχής. Αρχικά με μοτοσικλέτες και λίγο αργότερα με αυτοκίνητα. Το μικρό αγόρι μεγάλωσε μέσα σε αυτοκίνητα και κινητήρες, ενώ η καθημερινή του ασχολία ήταν ένα μικρό αυτοσχέδιο όχημα, με το οποίο κατέβαινε το λόφο δίπλα στο σπίτι του και το επισκεύαζε μόνος του κάθε φορά που καταστρεφόταν.
https://www.youtube.com/watch?v=KMTtT69ZVeI"]https://www.youtube.com/watch?v=KMTtT69ZVeI
Αφιέρωμα στη ζωή του Bruce McLaren
Στην ηλικία των 10 αντιμετώπισε την πρώτη του μεγάλη πρόκληση. Έδωσε τη μάχη με μια αρρώστια στον αριστερό του γοφό (PertheΆs disease), εξαιτίας της οποίας ατρόφησε το αριστερό του πόδι με αποτέλεσμα το δεξί του άκρο να είναι πιο μακρύ από το αριστερό. Πέρασε δύο χρόνια σε φυσιοθεραπείες και γιατρούς, αλλά τελικά του άφησε μόνο μια μικρή ανωμαλία στο βάδισμα, χωρίς ευτυχώς να επηρεάσει κάποιο άλλο ζωτικό του όργανο. Όταν επέστρεψε στο σπίτι του μετά από 2 χρόνια άρχισε να διαβάζει εντατικά για να καλύψει το χαμένο έδαφος του σχολείου και άρχισε να περπατάει ξανά με πατερίτσες. Το 1951, απαλλάχτηκε επιτέλους από τις πατερίτσες και ξεκίνησε σπουδές μηχανικού στο Seddon Technical Memorial College.
Ταλέντο σε όλα του
Η καριέρα του Bruce στον μηχανοκίνητο αθλητισμό ξεκίνησε στα 14 του χρόνια, όταν ο πατέρας του, Les McLaren ανακατασκεύασε ένα παλιό Austin 7 Ulster τo 1952 και του έδωσε τη δυνατότητα να λάβει μέρος στον πρώτο του αγώνα, ο οποίος ήταν Hillclimb (!). Ο πρώτος του πραγματικός αγώνας (είχε πάρει το δίπλωμα οδήγησης) ήρθε δύο χρόνια αργότερα, όταν βρέθηκε στο τιμόνι ενός Ford 10 και άρχισε να δείχνει τις πραγματικές του αρετές στα τοπικά πρωταθλήματα της Νέας Ζηλανδίας. Από τα χέρια του πέρασαν επίσης ένα Austin-Healey και ένα Cooper Climax F2 το οποίο αγάπησε ιδιαίτερα. Μάλιστα με το τελευταίο άρχισε, πάντα μαζί με τον πατέρα του, να πειραματίζεται στον κινητήρα και το στήσιμό του περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Το 1957 και το 1958 πήρε μέρος στο τοπικό πρωτάθλημα και κατάφερε να σκαρφαλώσει στη 2η θέση του βαθμολογικού πίνακα, δείχνοντας έτοιμος για το μεγάλο βήμα.
Το μεγαλύτερο γεγονός του μηχανοκίνητου αθλητισμού στη Νέα Ζηλανδία ήταν το διεθνές Grand Prix και όλοι οι τοπικοί παράγοντες έβαζαν τα καλά τους για να υποδεχτούν τα μεγάλα ονόματα του χώρου. Ο Bruce McLaren είχε ήδη προκαλέσει το ενδιαφέρον των περισσοτέρων με τις τελευταίες του εμφανίσεις στο τοπικό πρωτάθλημα και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να του δοθεί η ευκαιρία να αγωνιστεί σε έναν παράλληλο αγώνα του GP του οποίου έπαθλο ήταν η υποτροφία «Driver to Europe». Ο Bruce μπορεί να μην κέρδισε τον συγκεκριμένο αγώνα, αλλά πήρε την υποτροφία χάρη και στις καλές σχέσεις με τον Αυστραλό οδηγό Jack Brabham, ο οποίος όταν γινόταν το GP της Νέας Ζηλανδίας ήταν φιλοξενούμενος της οικογένειας McLaren.
Ο Bruce στις 15 Μαρτίου του 1958 παράτησε το Πανεπιστήμιο και έφυγε για την Αγγλία ακολουθώντας το πάθος του, που ήταν τα αυτοκίνητα. Μαζί ταξίδεψε ο φίλος του μηχανικός Colin Beanland και από την πρώτη στιγμή είχε στο πλευρό του τον Jack Brabham, ο οποίος έμελλε να γίνει και ο μέντορας του. Ο Brabham έπεισε τον John Cooper να πάρει τον ταλαντούχο νεαρό στην ομάδα του, τη θρυλική Cooper Cars. Εκείνη τη χρονιά ο Bruce είχε στα χέρια του ένα μονοθέσιο της Formula 2 και η πρώτη δικαίωση ήρθε στον αγώνα του Nurburgring όταν τερμάτισε 5ος στη γενική κατάταξη και 1ος στη δική του κατηγορία αντιμετωπίζοντας και μονοθέσια της Formula 1.
https://www.bmwfans.gr/forum/images/imported/2010/06/bruce002-1.jpg
Τα χρόνια της F1
Την αμέσως επόμενη σεζόν ο Bruce πέρασε στην ομάδα της Formula 1 του Cooper, καθώς είχε πείσει τον ίδιο και τον Brabham ότι είναι ικανός να ανταπεξέλθει στο υψηλότερο επίπεδο. Σε ηλικία μόλις 22 χρόνων ο McLaren κατάφερε να πάρει την πρώτη του νίκη και να γίνει ο νεότερος οδηγός στην ιστορία (μέχρι εκείνη τη στιγμή) που καταφέρνει κάτι αντίστοιχο. Ήταν το GP των ΗΠΑ και με την Cooper T51 κατάφερε να λυγίσει τους μεγαλύτερους οδηγούς της εποχής. Ακόμη και ο ομόσταβλός του στην ομάδα, Jack Brabham υποκλίθηκε στο ταλέντο του νεαρού οδηγού από τη Νέα Ζηλανδία.
Η συνέχεια ήταν καταπληκτική για τον Bruce, καθώς στον πρώτο αγώνα του 1960 κατάφερε να επαναλάβει το επίτευγμά του και να πάρει τη νίκη στο GP της Αργεντινής. Ακολούθησαν άλλα τέσσερα βάθρα (2ος σε Μονακό, Βέλγιο, Πορτογαλία και 3ος στη Γαλλία) και μια 4η θέση (Αγγλία) πριν τελικά τερματίσει 2ος στο πρωτάθλημα, πίσω από τον μέντορά του, Jack Brabham και μπροστά από τον επίσης ομόσταβλο, Stιrling Moss. Την επόμενη χρονιά η Cooper δεν θύμιζε σε τίποτα την ομάδα που κυριάρχησε στην προηγούμενη σεζόν και ο Bruce τερμάτισε μόλις 8ος στο πρωτάθλημα, πίσω από τον 3ο Moss αλλά μπροστά από τον 11ο Brabham
Το 1962, ο Bruce ως πρώτος οδηγός της Cooper, αφού ο Brabham είχε ιδρύσει δική του ομάδα, κατέλαβε τη 3η θέση στο πρωτάθλημα χάνοντας μόνο από τον Graham Hill και τη Lotus του Jim Clark. Το 1963 και το 1964, ο νεαρός McLaren ήταν αρκετά δυσαρεστημένος γιατί ενώ έβλεπε την Cooper να χάνει συνεχώς την ανταγωνιστικότητά της εκείνη αρνούταν να δοκιμάσει τις τεχνολογικές του ιδέες. Αυτό ήταν και το έναυσμα για τον Bruce McLaren να αρχίσει να ασχολείται σοβαρά με την κατασκευή μονοθεσίων. Το 1964, άρχισε να πειραματίζεται σε ένα παλιό μονοθέσιο της Cooper, το Zerex Special, στο οποίο τοποθέτησε ένα κινητήρα Traco V8. Το συγκεκριμένο κατασκεύασμα κατάφερε να επικρατήσει σε έναν αγώνα του Καναδά, ενώ κέρδισε και το αγγλικό Brands Hatch. Την ίδια χρονιά ο Bruce κατασκεύασε το πρώτο μονοθέσιο που έφερε το όνομα McLaren, την M1A. Φυσικά συνέχισε να αγωνίζεται στη F1 με την Cooper κατακτώντας και νίκες, αλλά πλέον ήταν φανερό ότι το ενδιαφέρον του είχε στραφεί προς τη δημιουργία.
Στα τέλη του 1965, ο Bruce McLaren αποφάσισε να εγκαταλείψει την Cooper και να δημιουργήσει τη δική του ομάδα. Το 1966 η «Bruce McLaren Motor Racing Ltd» ήταν γεγονός και ο 27χρονος Bruce ολοκλήρωσε το όνειρό του. Στο ξεκίνημα της περιόδου προσέλαβε τους Herd και Coppuck, δύο σχεδιαστές στον τομέα της αεροναυπηγικής, οι οποίοι σχεδίασαν το πρώτο μονοθέσιο Formula 1 του McLaren, την M2A. Ο Bruce είχε προσλάβει επίσης στην ομάδα τον συμπατριώτη του, Chris Amon για να οδηγήσει το μονοθέσιό του αλλά τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά. Οι κινητήρες της Ford και αργότερα της Serenissima δεν αποδείχτηκαν αξιόπιστοι και την επόμενη χρονιά αποφάσισε να συνεργαστεί με την BRM. Η 4η θέση στο Μονακό ήταν η καλύτερη θέση της χρονιάς που πάλι ήταν γεμάτη προβλήματα. Η νίκη παρόλα αυτά στο 24h Le Mans του 1966, με συνοδηγό τον Chris Amon σκόρπισε χαρά στο στρατόπεδο του Bruce.
Το 1967, επίσης άρχισε να ασχολείται και με το πρωτάθλημα CanAm που αποκτούσε φήμη στις ΗΠΑ. Ο Bruce αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το νέο σασί στους αγώνες CanAm και σύντομα το θρυλικό M6A Group 7 έκανε το ντεμπούτο του στις αμερικάνικες πίστες. Το δίδυμο McLaren-Hulme έκανε 5 νίκες εκείνη τη χρονιά και ο Bruce βρήκε νέο παιχνίδι για να ασχολείται. Το 1968 πήρε τον τίτλο στο CanAm, ενώ την επόμενη χρονιά ήταν η σειρά του Hulme να κατακτήσει τον τίτλο με το περίφημο μονοθέσιο, MOB.
Παρά τις επιτυχίες στο CanAm, ο Bruce δεν σταμάτησε να αναζητά την επιτυχία στη Formula 1. Έτσι το 1968 μετακόμισε το εργοστάσιο του σε ένα χώρο 6000 τ.μ. και άρχισε να δουλεύει με τους περίφημους DFV κινητήρες της Cosworth. Η Μ7Α ήταν αριστούργημα και άρχισε να κινείται ανταγωνιστικά στα χέρια των McLaren και Hulme. Το αποκορύφωμα ήρθε στις 9 Ιουνίου του 1968 όταν ο Bruce κατέκτησε τη νίκη στο GP του Βελγίου, δίνοντας στην ομάδα του την πρώτη της νίκη στη F1. Στη διάρκεια της χρονιάς η ομάδα κέρδισε ακόμη δύο GP με τον Dennis Hulme και ο συνδυασμός McLaren-Cosworth αποδείχτηκε εξαιρετικός εκείνη τη χρονιά.
Το 1969, η καλή πορεία συνεχίστηκε και παρότι δεν ήρθε κάποια νίκη, βαθμολογήθηκε και τις 8 φορές που τερμάτισε (3 βάθρα, 2 τέταρτες και 3 πέμπτες θέσεις) καταλαμβάνοντας τελικά την 3η θέση στο Πρωτάθλημα Οδηγών. Εκτός της Formula 1 και των CanAm, φαινόταν διατεθειμένος να ολοκληρώσει το παιδικό του όνειρο για ένα αυτοκίνητο δρόμου, που θα έφερε το όνομά του. Στην πραγματικότητα είχε ήδη φτιάξει ένα τέτοιο GT για τον εαυτό του, βασισμένο στο σασί του M6 με το οποίο έτρεχε στους αγώνες CanAm. Ήταν ένας κόκκινος «πύραυλος» με μεγάλες επιδόσεις κι ελάχιστες ανέσεις για τον οδηγό αλλά στημένο με λογική δρόμου. Ο Bruce δυστυχώς δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το project, αλλά αυτό το GT ήταν ο πρόγονος ενός άλλου supercar, του McLaren F1, που παρουσίασε η TAG McLaren Group, 20 χρόνια αργότερα και αναγνωρίστηκε από όλους (ειδικούς και μη) ως το καλύτερο σπορ αυτοκίνητο όλων των εποχών.
Τίτλοι τέλους
Ο Bruce McLaren πέθανε στις 2 Ιουνίου του 1970, όταν στην πίστα του Goodwood δοκίμαζε το νέο του δημιούργημα την M8D. Στην ευθεία της πίστας Lavant Straight, λίγο πριν την στροφή Woodcote το πίσω μέρος του μονοθεσίου αποκόπηκε με αποτέλεσμα να χτυπήσει με δύναμη στον απέναντι τοίχο. Ο Bruce σκοτώθηκε ακαριαία σκορπίζοντας το πένθος σε όλο τον μηχανοκίνητο κόσμο και ιδιαίτερα στην πατρίδα του, τη Νέα Ζηλανδία. Παρόλα τα 32 του χρόνια πάντως πρόλαβε να αφήσει τεράστια κληρονομιά πίσω του και μέχρι τις μέρες μας το όνομα McLaren να μεσουρανεί στους αγώνες της F1.
Τα επιτεύγματα του Bruce McLaren:
1958
2ος στο πρωτάθλημα Formula 2
1959
1η νίκη στη Formula 1 στις ΗΠΑ, 6ος στο πρωτάθλημα F1
1960
2ος στο πρωτάθλημα F1
1961
8ος στο πρωτάθλημα F1
1962
3ος στο πρωτάθλημα F1
1963
6ος στο πρωτάθλημα F1
1964
7ος στο πρωτάθλημα F1
1965
9ος στο πρωτάθλημα F1
1966
1ος στο 24h Le Mans, 1ος στον αγώνα του Μονακό F1, Ιδρύει τη Bruce McLaren Team
1967
Πρωταθλητής CanAm, 14ος στο πρωτάθλημα F1
1968
1η νίκη της McLaren στο Spa, 5ος στο πρωτάθλημα F1
1969
Πρωταθλητής CanAm, 3ος στο πρωτάθλημα F1
1970
2η θέση GP Μονακό, θανατηφόρο ατύχημα στο Goodwood
πηγή: www.msfree.gr